พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [3. ตติยปัณณาสก์] 1. สมณสัญญาวรรค 5. วิชชาสูตร
5. วิชชาสูตร
ว่าด้วยวิชชา
[105] ภิกษุทั้งหลาย อวิชชา(ความไม่รู้แจ้ง)เป็นประธานแห่งการเข้าถึง
อกุศลธรรม อหิริ(ความไม่อายบาป) อโนตตัปปะ(ความไม่กลัวบาป) ก็มีตามมาด้วย
1. ผู้มีอวิชชาไม่เห็นแจ้ง ย่อมมีมิจฉาทิฏฐิ
2. ผู้มีมิจฉาทิฏฐิ ย่อมมีมิจฉาสังกัปปะ
3. ผู้มีมิจฉาสังกัปปะ ย่อมมีมิจฉาวาจา
4. ผู้มีมิจฉาวาจา ย่อมมีมิจฉากัมมันตะ
5. ผู้มีมิจฉากัมมันตะ ย่อมมีมิจฉาอาชีวะ
6. ผู้มีมิจฉาอาชีวะ ย่อมมีมิจฉาวายามะ
7. ผู้มีมิจฉาวายามะ ย่อมมีมิจฉาสติ
8. ผู้มีมิจฉาสติ ย่อมมีมิจฉาสมาธิ
9. ผู้มีมิจฉาสมาธิ ย่อมมีมิจฉาญาณะ
10. ผู้มีมิจฉาญาณะ ย่อมมีมิจฉาวิมุตติ
ภิกษุทั้งหลาย วิชชา(ความรู้แจ้ง)เป็นประธานแห่งการเข้าถึงกุศลธรรมทั้งหลาย
หิริ(ความอายบาป)และโอตตัปปะ(ความกลัวบาป) ก็มีตามมาด้วย
1. ผู้มีวิชชาเห็นแจ้ง ย่อมมีสัมมาทิฏฐิ
2. ผู้มีสัมมาทิฏฐิ ย่อมมีสัมมาสังกัปปะ
3. ผู้มีสัมมาสังกัปปะ ย่อมมีสัมมาวาจา
4. ผู้มีสัมมาวาจา ย่อมมีสัมมากัมมันตะ
5. ผู้มีสัมมากัมมันตะ ย่อมมีสัมมาอาชีวะ
6. ผู้มีสัมมาอาชีวะ ย่อมมีสัมมาวายามะ
