พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตกนิบาต 4.เทวตาวรรค 10.ทุติยวสสูตร
6. เป็นผู้ฉลาดในอารมณ์แห่งสมาธิ1
7. เป็นผู้ฉลาดในอภินิหารแห่งสมาธิ2
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม 7 ประการนี้แล ย่อมทำจิตไว้ในอำนาจ
และไม่เป็นไปตามอำนาจของจิต
ปฐมวสสูตรที่ 9 จบ
10. ทุติยวสสูตร
ว่าด้วยธรรมที่เป็นเหตุให้จิตตกอยู่ในอำนาจ สูตรที่ 2
[41] ภิกษุทั้งหลาย สารีบุตรประกอบด้วยธรรม 7 ประการ ย่อมทำจิต
ไว้ในอำนาจ และไม่เป็นไปตามอำนาจของจิต
ธรรม 7 ประการ อะไรบ้าง คือ
ในธรรมวินัยนี้ สารีบุตร
1. เป็นผู้ฉลาดในสมาธิ
2. เป็นผู้ฉลาดในการเข้าสมาธิ
3. เป็นผู้ฉลาดในการให้สมาธิตั้งอยู่ได้
4. เป็นผู้ฉลาดในการออกจากสมาธิ
5. เป็นผู้ฉลาดในความพร้อมแห่งสมาธิ
6. เป็นผู้ฉลาดในอารมณ์แห่งสมาธิ
7. เป็นผู้ฉลาดในอภินิหารแห่งสมาธิ
ภิกษุทั้งหลาย สารีบุตรประกอบด้วยธรรม 7 ประการนี้แล ย่อมทำจิตไว้ใน
อำนาจ และไม่เป็นไปตามอำนาจของจิต
ทุติยวสสูตรที่ 10 จบ
เชิงอรรถ :
1 ฉลาดในอารมณ์แห่งสมาธิหมายถึงฉลาดในการเว้นธรรมที่ไม่เป็นอุปการะแก่สมาธิแล้วเลือกเจริญแต่ธรรม
ที่เป็นสัปปายะ และเป็นอุปการะโดยรู้ว่า นี้คืออารมณ์ที่เป็นนิมิต (เครื่องหมาย) สำหรับให้จิตกำหนด นี้คือ
อารมณ์ที่เป็นไตรลักษณ์ (องฺ.ฉกฺก.อ. 3/24/109)
2 ฉลาดในอภินิหารแห่งสมาธิ หมายถึงฉลาดในการเจริญสมาธิในชั้นปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน และ
จตุตถฌาน ตามลำดับจนเกิดความชำนาญแล้วเข้าสมาธิชั้นสูงขึ้นไป (องฺ.ฉกฺก.อ. 3/24/110)
