พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [4.จตุตถปัณณาสก์] 5.มหาวรรค 9.ตัณหาสูตร
7. ตัณหาว่า เราพึงเป็นด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
8. ตัณหาว่า เราพึงเป็นอย่างนี้ด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
9. ตัณหาว่า เราพึงเป็นอย่างนั้นด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
10. ตัณหาว่า เราพึงเป็นโดยประการอื่นด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
11. ตัณหาว่า เราพึงเป็นด้วยขันธปัญจกนี้บ้าง จึงมี
12. ตัณหาว่า เราพึงเป็นอย่างนี้ด้วยขันธปัญจกนี้บ้าง จึงมี
13. ตัณหาว่า เราพึงเป็นอย่างนั้นด้วยขันธปัญจกนี้บ้าง จึงมี
14. ตัณหาว่า เราพึงเป็นโดยประการอื่นด้วยขันธปัญจกนี้บ้าง จึงมี
15. ตัณหาว่า เราจักเป็นด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
16. ตัณหาว่า เราจักเป็นอย่างนี้ด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
17. ตัณหาว่า เราจักเป็นอย่างนั้นด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
18. ตัณหาว่า เราจักเป็นโดยประการอื่นด้วยขันธปัญจกนี้ จึงมี
นี้คือตัณหาวิจริต 18 ประการอาศัยขันธปัญจกภายนอก
ตัณหาวิจริต 18 ประการอาศัยขันธปัญจกภายใน ตัณหาวิจริต 18 ประการ
อาศัยขันธปัญจกภายนอก ด้วยประการฉะนี้ รวมเรียกว่า ตัณหาวิจริต 36 ประการ
ตัณหาวิจริตเห็นปานนี้ ที่เป็นอดีต 36 ประการ อนาคต 36 ประการ ปัจจุบัน
36 ประการ รวมเป็นตัณหาวิจริต1 108 ด้วยประการฉะนี้
ภิกษุทั้งหลาย ตัณหานี้นั้นแล เช่นดังข่าย ท่องเที่ยวไป แผ่ไป ซ่านไป
เกาะเกี่ยวอยู่ในอารมณ์ต่างๆ เป็นเครื่องปกคลุมหุ้มห่อโลกนี้ ซึ่งยุ่งเหมือนกลุ่มด้าย
อันยุ่งเหยิง ขอดเป็นปมเหมือนหญ้ามุงกระต่ายและหญ้าปล้อง ไม่ให้ล่วงพ้นอบาย
ทุคติ วินิบาต และสังสารวัฏไปได้
ตัณหาสูตรที่ 9 จบ
