พระสุตตัตนตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทุกนิบาต 4. ราคเปยยาล
1. เพื่อความเลื่อมใสของคนที่ยังไม่เลื่อมใส
2. เพื่อความเลื่อมใสยิ่งขึ้นของคนที่เลื่อมใสแล้ว
1. เพื่อความตั้งมั่นแห่งสัทธรรม
2. เพื่อเอื้อเฟื้อวินัย
ภิกษุทั้งหลาย ตถาคตบัญญัติติณวัตถารกะแก่เหล่าสาวกโดยอาศัยอำนาจ
ประโยชน์ 2 ประการนี้แล (11-300)
วินยเปยยาล จบ
4. ราคเปยยาล
[231] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุควรเจริญธรรม 2
ประการเพื่อรู้ยิ่งราคะ
ธรรม 2 ประการ อะไรบ้าง คือ
1. สมถะ (การฝึกจิตให้สงบเป็นสมาธิ) 2. วิปัสสนา (ความเห็นแจ้ง)
ภิกษุควรเจริญธรรม 2 ประการนี้เพื่อรู้ยิ่งราคะ...
เพื่อกำหนดรู้ราคะ(ความกำหนัด) ... เพื่อความสิ้นราคะ ... เพื่อละราคะ ...
เพื่อความสิ้นไปแห่งราคะ ... เพื่อความเสื่อมไปแห่งราคะ ... เพื่อความคลายไปแห่ง
ราคะ ... เพื่อความดับแห่งราคะ ฯลฯ เพื่อความสละราคะ ... เพื่อความสละคืน
ราคะ ภิกษุควรเจริญธรรม 2 ประการนี้ ฯลฯ (1-10)
[232-246] เพื่อรู้ยิ่งโทสะ(ความคิดประทุษร้าย) ... เพื่อกำหนดรู้โทสะ ...
เพื่อความสิ้นโทสะ ... เพื่อละโทสะ ... เพื่อความสิ้นไปแห่งโทสะ ... เพื่อความเสื่อมไป
แห่งโทสะ ... เพื่อความคลายไปแห่งโทสะ ... เพื่อความดับไปแห่งโทสะ ... เพื่อความ
สละโทสะ ... เพื่อความสละคืนโทสะ ... โมหะ(ความหลง)... โกธะ(ความโกรธ)...
อุปนาหะ(ความผูกโกรธ)... มักขะ(ความลบหลู่คุณท่าน)... ปฬาสะ(ความตีเสมอ)...
อิสสา (ความริษยา)... มัจฉริยะ(ความตระหนี่)... มายา(มารยา)... สาเถยยะ (ความ
โอ้อวด)... ถัมภะ(ความหัวดื้อ)... สารัมภะ(ความแข่งดี)... มานะ(ความถือตัว)...
อติมานะ(ความดูหมิ่นเขา)... มทะ(ความมัวเมา)... ปมาทะ(ความประมาท)...
