พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค [1. มัคคสังยุต]
12. พลกรณียวรรค 8. ปฐมเมฆสูตร
คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้
1. เจริญสัมมาทิฏฐิอันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไป
ในโวสสัคคะ
ฯลฯ
8. เจริญสัมมาสมาธิอันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไป
ในโวสสัคคะ
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุมีทิฏฐิที่ตั้งไว้ถูก มีมรรคภาวนาที่ตั้งไว้ถูก ย่อมทำลาย
อวิชชา ให้วิชชาเกิดขึ้น ทำนิพพานให้แจ้ง อย่างนี้แล
สูกสูตรที่ 6 จบ
7. อากาสสูตร
ว่าด้วยอุปมาด้วยอากาศ
[155] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี
ภิกษุทั้งหลาย ลมหลายชนิดพัดไปในอากาศ คือ ลมทางทิศตะวันออกพัดไป
บ้าง ลมทางทิศตะวันตกพัดไปบ้าง ลมทางทิศเหนือพัดไปบ้าง ลมทางทิศใต้พัดไป
บ้าง ลมมีฝุ่นพัดไปบ้าง ลมไม่มีฝุ่นพัดไปบ้าง ลมหนาวพัดไปบ้าง ลมร้อนพัดไปบ้าง
ลมอ่อนพัดไปบ้าง ลมแรงพัดไปบ้าง แม้ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน เมื่อเจริญ
อริยมรรคมีองค์ 8 ทำอริยมรรคมีองค์ 8 ให้มาก สติปัฏฐาน 4 ประการถึงความเจริญ
เต็มที่บ้าง สัมมัปปธาน 4 ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง อิทธิบาท 4 ประการถึง
ความเจริญเต็มที่บ้าง อินทรีย์ 5 ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง พละ 5 ประการ
ถึงความเจริญเต็มที่บ้าง โพชฌงค์ 7 ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง
เมื่อภิกษุเจริญอริยมรรคมีองค์ 8 ทำอริยมรรคมีองค์ 8 ให้มาก สติปัฏฐาน
4 ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง สัมมัปปธาน 4 ประการถึงความเจริญเต็มที่
บ้าง อิทธิบาท 4 ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง อินทรีย์ 5 ประการถึง
ความเจริญเต็มที่บ้าง พละ 5 ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง โพชฌงค์ 7
ประการถึงความเจริญเต็มที่บ้าง อย่างไร
คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้
