พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค [11. โสตาปัตติสังยุต]
6. สัปปัญญวรรค 4. คิลานสูตร
จงเบาใจเถิดท่านผู้มีอายุ ท่าน
1. มีความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้าว่า แม้เพราะเหตุนี้
พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ฯลฯ เป็นศาสดาของเทวดาและ
มนุษย์ทั้งหลาย เป็นพระพุทธเจ้า เป็นพระผู้มีพระภาค
2. มีความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระธรรม ฯลฯ
3. มีความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระสงฆ์ ฯลฯ
4. มีศีลที่พระอริยะชอบใจ ไม่ขาด ฯลฯ เป็นไปเพื่อสมาธิ
มหาบพิตร อุบาสกผู้มีปัญญาครั้นปลอบใจอุบาสกผู้มีปัญญาซึ่งป่วย ได้รับ
ทุกข์ เป็นไข้หนัก ด้วยธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความเบาใจ 4 ประการนี้แล้ว พึงถามว่า
ท่านยังมีความห่วงใยมารดาบิดาอยู่หรือ ถ้าเขาตอบว่า ผมยังมีความห่วงใย
มารดาบิดาอยู่ อุบาสกนั้นพึงกล่าวว่า ท่านผู้นิรทุกข์ ผู้มีความตายเป็นธรรมดา
ถึงแม้ท่านจักทำความห่วงใยมารดาบิดาก็จักตายเหมือนกัน ถึงแม้ท่านจะไม่ทำ
ความห่วงใยมารดาบิดาก็จักตายเหมือนกัน เอาเถิด ขอท่านจงละความห่วงใย
มารดาบิดาของท่านเสีย
ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า ผมละความห่วงใยมารดาบิดาของผมแล้ว อุบาสกนั้น
พึงถามเขาว่า ท่านยังมีความห่วงใยบุตรและภริยาอยู่หรือ ถ้าเขาตอบว่า ผมยัง
มีความห่วงใยบุตรและภริยาอยู่ อุบาสกนั้นพึงกล่าวกับเขาว่า ท่านผู้นิรทุกข์ ผู้มี
ความตายเป็นธรรมดา ถึงแม้ท่านจักทำความห่วงใยบุตรและภริยาก็จักตายเหมือน
กัน ถึงแม้ท่านจักไม่ทำความห่วงใยบุตรและภริยาก็จักตายเหมือนกัน เอาเถิด
ขอท่านจงละความห่วงใยบุตรและภริยาของท่านเสีย
ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า ผมละความห่วงใยบุตรและภริยาของผมแล้ว อุบาสก
นั้นพึงถามเขาว่า ท่านยังมีความห่วงใยกามคุณ 5 อันเป็นของมนุษย์อยู่หรือ ถ้า
เขาตอบว่า ผมยังมีความห่วงใยกามคุณ 5 อันเป็นของมนุษย์อยู่ อุบาสกนั้นพึง
กล่าวว่า ท่าน กามอันเป็นทิพย์ยังดีกว่าและประณีตกว่ากามอันเป็นของมนุษย์
เอาเถิด ขอท่านจงพรากจิตออกจากกามอันเป็นของมนุษย์แล้ว น้อมจิตไปในหมู่
เทพชั้นจาตุมหาราชเถิด
