พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [6. พรหมสังยุต]
1. ปฐมวรรค รวมพระสูตรที่มีในวรรค
แต่การที่บุคคลมีใจประทุษร้าย
ในบุคคลผู้ดำเนินไปดีแล้วนี้เท่านั้น
เป็นความผิดมากกว่า
บุคคลผู้ตั้งวาจาและใจอันชั่ว ติเตียนพระอริยะ
ย่อมเข้าถึงนรกสิ้น 136,000 นิรัพพุทกัป
กับอีก 5 อัพพุทกัป1
โกกาลิกสูตรที่ 10 จบ
วรรคที่ 1 จบ
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
1. พรหมายาจนสูตร 2. คารวสูตร
3. พรหมเทวสูตร 4. พกสูตร
5. อปราทิฏฐิสูตร 6. ปมาทสูตร
7. โกกาลิกสูตร 8. กตโมรกติสสกสูตร
9. ตุทุพรหมสูตร 10. โกกาลิกสูตร
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [6. พรหมสังยุต]
2. ทุติยวรรค 1. สนังกุมารสูตร
2. ทุติยวรรค
หมวดที่ 2
1. สนังกุมารสูตร
ว่าด้วยสนังกุมารพรหม
[182] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำสัปปินี เขตกรุงราชคฤห์
ครั้นเมื่อราตรีผ่านไป สนังกุมารพรหมมีวรรณะงดงามยิ่งนัก เปล่งรัศมีให้สว่างทั่ว
ฝั่งแม่น้ำสัปปินี เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้วยืนอยู่
ณ ที่สมควร ได้กล่าวคาถานี้ในที่ประทับของพระผู้มีพระภาคว่า
ในหมู่ชนที่ถือตระกูลเป็นใหญ่
กษัตริย์จัดว่าประเสริฐที่สุด
ส่วนท่านผู้เพียบพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ1
จัดว่าประเสริฐที่สุดในหมู่เทวดาและมนุษย์2
สนังกุมารพรหมครั้นกราบทูลคำนี้แล้ว พระศาสดาทรงพอพระทัย ครั้งนั้น
สนังกุมารพรหมทราบว่า พระศาสดาของเราทรงพอพระทัยแล้ว จึงถวายอภิวาท
พระผู้มีพระภาค กระทำประทักษิณแล้วหายตัวไป ณ ที่นั้นเอง
สนังกุมารสูตรที่ 1 จบ