พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ [1. เทวทหวรรค] 2. ปัญจัตตยสูตร
8. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
ที่สุดก็มิใช่ ไม่มีที่สุดก็มิใช่ นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
9. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
สัญญาอย่างเดียวกัน นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
10. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
สัญญาต่างกัน นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
11. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
สัญญาเล็กน้อย นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
12. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
สัญญาหาประมาณมิได้ นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
13. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมีสุข
อย่างเดียว นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
14. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
ทุกข์อย่างเดียว นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
15. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมีทั้ง
สุขและทุกข์ นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
16. สมณพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกมี
ทุกข์ก็มิใช่ มีสุขก็มิใช่ นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง
[28] ภิกษุทั้งหลาย ในวาทะเหล่านั้น สมณพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง
ซึ่งมีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า อัตตาและโลกเที่ยง นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่น
ไม่จริง เป็นไปไม่ได้เลยที่ญาณเฉพาะตน1อันบริสุทธิ์ผุดผ่อง ซึ่งเป็นธรรมอื่นจาก
ความเชื่อ อื่นจากความชอบใจ อื่นจากการฟังตามกันมา อื่นจากการตรึกตาม
อาการ อื่นจากการเข้าได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้ จักมีแก่สมณพราหมณ์เหล่านั้นได้
