พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ [3. ปริพพาชกวรรค] 4. ทีฆนขสูตร
บรรดาทิฏฐิเหล่านั้น ทิฏฐิของสมณพราหมณ์ผู้มีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า
สิ่งทั้งปวงเป็นที่พอใจแก่เรา นั้น วิญญูชนย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ถ้าเราจะ
ยึดมั่น ถือมั่นทิฏฐิของเราว่า สิ่งทั้งปวงเป็นที่พอใจแก่เรา แล้วยืนยันอย่าง
แข็งขันว่า นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง เราก็จะพึงถือผิดจากสมณพราหมณ์
2 พวกนี้ คือ
1. สมณะหรือพราหมณ์ผู้มีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า สิ่งทั้งปวง
ไม่เป็นที่พอใจแก่เรา
2. สมณะหรือพราหมณ์ผู้มีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า บางสิ่งเป็น
ที่พอใจแก่เรา บางสิ่งไม่เป็นที่พอใจแก่เรา
เมื่อเราถือผิดจากสมณพราหมณ์ 2 พวกนี้ ก็จะมีการทุ่มเถียงกัน เมื่อมี
การทุ่มเถียงกัน ก็จะมีการทำลายกัน เมื่อมีการทำลายกัน ก็จะมีการเบียดเบียนกัน
วิญญูชนนั้นเมื่อพิจารณาเห็นการถือผิดกัน การทุ่มเถียงกัน การทำลายกัน และการ
เบียดเบียนกันในตน จึงละทิฏฐินั้น และไม่ยึดถือทิฏฐิอื่น การละ การสลัดทิ้งทิฏฐิ
เหล่านั้น ย่อมมีได้ด้วยประการอย่างนี้
[203] อัคคิเวสสนะ บรรดาทิฏฐิเหล่านั้น ทิฏฐิของสมณพราหมณ์ผู้มีวาทะ
อย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า สิ่งทั้งปวงไม่เป็นที่พอใจแก่เรา วิญญูชนย่อมพิจารณาเห็น
ดังนี้ว่า ถ้าเรายึดมั่นถือมั่นทิฏฐิของเราว่า สิ่งทั้งปวงไม่เป็นที่พอใจแก่เรา แล้วยืนยัน
อย่างแข็งขันว่า นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง เราก็จะพึงถือผิดจากสมณพราหมณ์
2 พวกนี้ คือ
1. สมณะหรือพราหมณ์ผู้มีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า สิ่งทั้งปวง
เป็นที่พอใจแก่เรา
2. สมณะหรือพราหมณ์ผู้มีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า บางสิ่งเป็น
ที่พอใจแก่เรา บางสิ่งไม่เป็นที่พอใจแก่เรา
เมื่อเราถือผิดจากสมณพราหมณ์ 2 พวกนี้ ก็จะมีการทุ่มเถียงกัน เมื่อมีการ
ทุ่มเถียงกัน ก็จะมีการทำลายกัน เมื่อมีการทำลายกัน ก็จะมีการเบียดเบียนกัน
วิญญูชนนั้นเมื่อพิจารณาเห็นการถือผิดกัน การทุ่มเถียงกัน การทำลายกัน และการ
