พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ [2. ภิกขุวรรค] 5. ภัททาลิสูตร
ภัททาลิ เอาเถิด โทษได้ครอบงำเธอผู้เป็นคนโง่ เป็นคนหลง ไม่ฉลาด ผู้ประกาศ
ความไม่สามารถใน(การรักษา)สิกขาบทที่เราบัญญัติไว้(และ)ให้ภิกษุสงฆ์สมาทาน
ศึกษาอยู่
[136] ภัททาลิ เธอเข้าใจความข้อนั้นว่าอย่างไร ภิกษุในธรรมวินัยนี้เป็น
อุภโตภาควิมุต1เราจะพึงกล่าวกับภิกษุนั้นอย่างนี้ว่า มาเถิด ภิกษุ เราจะก้าวไป
ในหล่มด้วยกัน ภิกษุนั้นจะพึงก้าวไป หรือน้อมกายไปทางอื่น หรือจะพึงปฏิเสธ
ไม่ปฏิเสธ พระพุทธเจ้าข้า
เธอเข้าใจความข้อนั้นว่าอย่างไร ภิกษุในธรรมวินัยนี้เป็นปัญญาวิมุต2 เป็น
กายสักขี3 เป็นทิฏฐิปัตตะ4 เป็นสัทธาวิมุต5 เป็นธัมมานุสารี6 เป็นสัทธานุสารี7
เราจะพึงกล่าวกับภิกษุนั้นอย่างนี้ว่า มาเถิด ภิกษุ เราจะก้าวไปในหล่มด้วยกัน
ภิกษุนั้นจะพึงก้าวไป หรือน้อมกายไปทางอื่น หรือจะพึงปฏิเสธ
ไม่ปฏิเสธ พระพุทธเจ้าข้า
