พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ [4. มหายมกวรรค] 8. มหาตัณหาสัขยสูตร
ปัจจัยเป็นเหตุเกิดแห่งขันธ์ 5
[401] ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายเห็นว่า 'ขันธ์ 5 เกิดขึ้นแล้วหรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายเห็นว่า 'ขันธ์ 5 นั้นเกิดขึ้นเพราะอาหารหรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายเห็นว่า 'ขันธ์ 5 นั้นมีความดับเป็นธรรมดาเพราะความดับ
แห่งอาหารนั้นหรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"ความสงสัยเกิดขึ้นเพราะความเคลือบแคลงว่า 'ขันธ์ 5 นี้มีหรือไม่"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"ความสงสัยเกิดขึ้นเพราะความเคลือบแคลงว่า 'ขันธ์ 5 เกิดขึ้นเพราะ
อาหารนั้นมีหรือไม่"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"ความสงสัยเกิดขึ้นเพราะความเคลือบแคลงว่า 'ขันธ์ 5 นั้นมีความดับเป็น
ธรรมดา เพราะความดับแห่งอาหารนั้นมีหรือไม่"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"บุคคลเห็นตามความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบว่า 'ขันธ์ 5 นี้เกิดขึ้นแล้ว
ย่อมละความสงสัยที่เกิดขึ้นได้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"บุคคลเห็นตามความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบว่า 'ขันธ์ 5 เกิดขึ้นเพราะ
อาหารนั้น' ย่อมละความสงสัยที่เกิดขึ้นได้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ [4. มหายมกวรรค] 8. มหาตัณหาสัขยสูตร
"บุคคลเห็นตามความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบว่า 'ขันธ์ 5 นั้น มีความ
ดับเป็นธรรมดา เพราะความดับแห่งอาหารนั้นย่อมละความสงสัยที่เกิดขึ้นได้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายหมดความสงสัยในข้อว่า 'ขันธ์ 5 นี้เกิดขึ้นแล้วแม้ดังนี้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายหมดความสงสัยในข้อว่า 'ขันธ์ 5 เกิดขึ้นเพราะอาหารนั้นแม้
ดังนี้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายหมดความสงสัยในข้อว่า 'ขันธ์ 5 นั้นมีความดับไปเป็นธรรมดา
เพราะความดับแห่งอาหารนั้นแม้ดังนี้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายเห็นดีแล้วตามความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบว่า 'ขันธ์ 5 นี้
เกิดขึ้นแล้วดังนี้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายเห็นดีแล้วตามความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบว่า 'ขันธ์ 5
เกิดขึ้นเพราะอาหารนั้นดังนี้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"เธอทั้งหลายเห็นดีแล้วตามความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบว่า 'ขันธ์ 5 นั้น
มีความดับเป็นธรรมดา เพราะความดับแห่งอาหารนั้นดังนี้หรือ"
"เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
"หากเธอทั้งหลายจะพึงติดอยู่ เพลิดเพลินอยู่ ปรารถนาอยู่ ยึดถืออยู่ซึ่ง
ทิฏฐิอันบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างนี้ว่า เป็นของเรา เธอทั้งหลายจะพึงรู้ทั่วถึงธรรมที่เปรียบ
ด้วยแพ ซึ่งเราแสดงแล้วเพื่อประโยชน์แก่การสลัดออก มิใช่แสดงเพื่อประโยชน์แก่
การยึดถือหรือ"
"ข้อนี้ไม่เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า"
