เมนู

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [11. ทสุตตรสูตร] ธรรม 10 ประการ

9. มิจฉาญาณะ (รู้ผิด) ของผู้มีสัมมาญาณะ ย่อมเสื่อมไป คือ
บาปอกุศลธรรมเป็นอเนกของบุคคลที่เกิดเพราะมิจฉาญาณะ
เป็นปัจจัยย่อมเสื่อมไป และกุศลธรรมเป็นอเนกย่อมถึงความ
เจริญเต็มที่เพราะสัมมาญาณะเป็นปัจจัย
10. มิจฉาวิมุตติ (หลุดพ้นผิด) ของผู้มีสัมมาวิมุตติ ย่อมเสื่อมไป
คือ บาปอกุศลธรรมเป็นอเนกของบุคคลที่เกิดเพราะมิจฉา-
วิมุตติเป็นปัจจัยย่อมเสื่อมไป และกุศลธรรมเป็นอเนกย่อมถึง
ความเจริญเต็มที่เพราะสัมมาวิมุตติเป็นปัจจัย
นี้ คือธรรม 10 ประการที่ควรรู้ยิ่ง
(ญ) ธรรม 10 ประการที่ควรทำให้แจ้ง คืออะไร
คือ อเสขธรรม1 10 ได้แก่
1. สัมมาทิฏฐิ2ที่เป็นอเสขะ
2. สัมมาสังกัปปะที่เป็นอเสขะ
3. สัมมาวาจาที่เป็นอเสขะ
4. สัมมากัมมันตะที่เป็นอเสขะ
5. สัมมาอาชีวะที่เป็นอเสขะ
6. สัมมาวายามะที่เป็นอเสขะ
7. สัมมาสติที่เป็นอเสขะ
8. สัมมาสมาธิที่เป็นอเสขะ
9. สัมมาญาณะ3ที่เป็นอเสขะ
10. สัมมาวิมุตติที่เป็นอเสขะ
นี้ คือธรรม 10 ประการที่ควรทำให้แจ้ง

เชิงอรรถ :
1 ดูเชิงอรรถที่ 1 ข้อ 348 หน้า 365 ในเล่มนี้ และดูเทียบ องฺ.ทสก. (แปล) 24/111/256
2 ดูเชิงอรรถที่ 2 ข้อ 348 หน้า 365 ในเล่มนี้
3 ดูเชิงอรรถที่ 2 ข้อ 348 หน้า 366 ในเล่มนี้

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 11 หน้า :437 }