เมนู

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [11. ทสุตตรสูตร] ธรรม 10 ประการ

4. มิจฉากัมมันตะ (กระทำผิด)
5. มิจฉาอาชีวะ (เลี้ยงชีพผิด)
6. มิจฉาวายามะ (พยายามผิด)
7. มิจฉาสติ (ระลึกผิด)
8. มิจฉาสมาธิ (ตั้งจิตมั่นผิด)
9. มิจฉาญาณะ (รู้ผิด)
10. มิจฉาวิมุตติ (หลุดพ้นผิด)

นี้ คือธรรม 10 ประการที่ควรละ
(ง) ธรรม 10 ประการที่เป็นไปในฝ่ายเสื่อม คืออะไร
คือ อกุศลกรรมบถ1(ทางแห่งอกุศลกรรม) 10 ได้แก่

1. ปาณาติบาต (การฆ่าสัตว์)
2. อทินนาทาน (การลักทรัพย์)
3. กาเมสุมิจฉาจาร (การประพฤติผิดในกาม)
4. มุสาวาท (การพูดเท็จ)
5. ปิสุณาวาจา (การพูดส่อเสียด)
6. ผรุสวาจา (การพูดคำหยาบ)
7. สัมผัปปลาปะ (การพูดเพ้อเจ้อ)
8. อภิชฌา (ความเพ่งเล็งอยากได้ของของเขา)
9. พยาบาท (ความคิดร้าย)
10. มิจฉาทิฏฐิ (ความเห็นผิด)

นี้ คือธรรม 10 ประการที่เป็นไปในฝ่ายเสื่อม
(จ) ธรรม 10 ประการที่เป็นไปในฝ่ายคุณวิเศษ คืออะไร
คือ กุศลกรรมบถ2(ทางแห่งกุศลกรรม) 10 ได้แก่
1. ปาณาติปาตา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการฆ่าสัตว์)
2. อทินนาทานา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการลักทรัพย์)

เชิงอรรถ :
1 ดูเทียบข้อ 347 หน้า 362 ในเล่มนี้, องฺ.ทสก. (แปล) 24/178/330
2 ดูเทียบข้อ 347 หน้า 362-363 ในเล่มนี้, องฺ.ทสก. (แปล) 24/178/330-331

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 11 หน้า :431 }


พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [11. ทสุตตรสูตร] ธรรม 10 ประการ

3. กาเมสุมิจฉาจารา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการประพฤติผิด
ในกาม)
4. มุสาวาทา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดเท็จ)
5. ปิสุณาย วาจาย เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดส่อเสียด)
6. ผรุสาย วาจาย เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดคำหยาบ)
7. สัมผัปปลาปา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ)
8. อนภิชฌา (ความไม่โลภอยากได้ของของเขา)
9. อพยาบาท (ความไม่คิดร้าย)
10. สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ)

นี้ คือธรรม 10 ประการที่เป็นไปในฝ่ายคุณวิเศษ
(ฉ) ธรรม 10 ประการที่แทงตลอดได้ยาก คืออะไร
คือ อริยวาส1 (ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของพระอริยะ) 10 ได้แก่
ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
1. เป็นผู้ละองค์ 5 ได้
2. เป็นผู้ประกอบด้วยองค์ 6
3. เป็นผู้มีธรรมเป็นเครื่องรักษาอย่างเอก
4. เป็นผู้มีอปัสเสนธรรม (ธรรมเป็นดุจพนักพิง) 4 ประการ
5. เป็นผู้มีปัจเจกสัจจะอันบรรเทาได้
6. เป็นผู้มีการแสวงหาอันสละได้ดี
7. เป็นผู้มีความดำริอันไม่ขุ่นมัว
8. เป็นผู้มีกายสังขารอันระงับได้
9. เป็นผู้มีจิตหลุดพ้นได้ดี
10. เป็นผู้มีปัญญาหลุดพ้นได้ดี

เชิงอรรถ :
1 ดูเทียบข้อ 348 หน้า 363-365 ในเล่มนี้, องฺ.ทสก. (แปล) 24/19-20/38-42

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 11 หน้า :432 }