พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [11. ทสุตตรสูตร] ธรรม 9 ประการ
9. มีสัตว์ทั้งหลายผู้ล่วงอากิญจัญจายตนฌานโดยประการทั้งปวง
บรรลุเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน นี้เป็นสัตตาวาสที่ 9
นี้ คือธรรม 9 ประการที่ควรกำหนดรู้
(ฆ) ธรรม 9 ประการที่ควรละ คืออะไร
คือ ธรรมมีตัณหาเป็นมูลเหตุ1 9 ได้แก่
1. เพราะอาศัยตัณหา ปริเยสนา (การแสวงหา) จึงเป็นไป
2. เพราะอาศัยปริเยสนา ลาภะ(การได้) จึงเป็นไป
3. เพราะอาศัยลาภะ วินิจฉยะ (การกำหนด) จึงเป็นไป
4. เพราะอาศัยวินิจฉยะ ฉันทราคะ (ความกำหนดด้วยอำนาจ
ความพอใจ) จึงเป็นไป
5. เพราะอาศัยฉันทราคะ อัชโฌสานะ (ความหมกมุ่นฝังใจ) จึง
เป็นไป
6. เพราะอาศัยอัชโฌสานะ ปริคคหะ (การยึดถือครอบครอง) จึง
เป็นไป
7. เพราะอาศัยปริคคหะ มัจฉริยะ (ความตระหนี่) จึงเป็นไป
8. เพราะอาศัยมัจฉริยะ อารักขะ (ความหวงกั้น) จึงเป็นไป
9. เพราะอาศัยอารักขะเป็นเหตุ บาปอกุศลธรรมเป็นอเนก ที่เกิดขึ้น
จากการถือท่อนไม้ การถือศัสตรา การทะเลาะ การแก่งแย่ง
การวิวาท การกล่าวขึ้นเสียงว่า มึง มึง และการพูดเท็จ จึง
เป็นไป2
นี้ คือธรรม 9 ประการที่ควรละ
