‘‘อิธ นนฺทติ เปจฺจ นนฺทติ, กตปุญฺโญ อุภยตฺถ นนฺทติ;

ปุญฺญํ เม กตนฺติ นนฺทติ, ภิยฺโย นนฺทติ สุคฺคติํ คโต’’ติฯ

ตตฺถ อิธาติ อิธ โลเก กมฺมนนฺทเนน นนฺทติฯ เปจฺจาติ ปรโลเก วิปากนนฺทเนน นนฺทติฯ กตปุญฺโญติ นานปฺปการสฺส ปุญฺญสฺส กตฺตาฯ อุภยตฺถาติ อิธ ‘‘กตํ เม กุสลํ, อกตํ เม ปาป’’นฺติ นนฺทติ, ปรตฺถ วิปากํ อนุภวนฺโต นนฺทติฯ ปุญฺญํ เมติ อิธ นนฺทนฺโต ปน ‘‘ปุญฺญํ เม กต’’นฺติ โสมนสฺสมตฺเตเนว กมฺมนนฺทนํ อุปาทาย นนฺทติฯ ภิยฺโยติ วิปากนนฺทเนน ปน สุคติํ คโต สตฺตปญฺญาสวสฺสโกฏิโย สฏฺฐิวสฺสสตสหสฺสานิ ทิพฺพสมฺปตฺติํ อนุภวนฺโต ตุสิตปุเร อติวิย นนฺทตีติฯ

คาถาปริโยสาเน พหู โสตาปนฺนาทโย อเหสุํฯ มหาชนสฺส สาตฺถิกา ธมฺมเทสนา ชาตาติฯ

สุมนาเทวีวตฺถุ เตรสมํฯ

14. ทฺเวสหายกภิกฺขุวตฺถุ

พหุมฺปิ เจติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต ทฺเว สหายเก อารพฺภ กเถสิฯ

สาวตฺถิวาสิโน หิ ทฺเว กุลปุตฺตา สหายกา วิหารํ คนฺตฺวา สตฺถุ ธมฺมเทสนํ สุตฺวา กาเม ปหาย สาสเน อุรํ ทตฺวา ปพฺพชิตฺวา ปญฺจ วสฺสานิ อาจริยุปชฺฌายานํ สนฺติเก วสิตฺวา สตฺถารํ อุปสงฺกมิตฺวา สาสเน ธุรํ ปุจฺฉิตฺวา วิปสฺสนาธุรญฺจ คนฺถธุรญฺจ วิตฺถารโต สุตฺวา เอโก ตาว ‘‘อหํ, ภนฺเต, มหลฺลกกาเล ปพฺพชิโต น สกฺขิสฺสามิ คนฺถธุรํ ปูเรตุํ, วิปสฺสนาธุรํ ปน ปูเรสฺสามี’’ติ ยาว อรหตฺตา วิปสฺสนาธุรํ กถาเปตฺวา ฆเฏนฺโต วายมนฺโต สห ปฏิสมฺภิทาหิ อรหตฺตํ ปาปุณิฯ อิตโร ปน ‘‘อหํ คนฺถธุรํ ปูเรสฺสามี’’ติ อนุกฺกเมน เตปิฏกํ พุทฺธวจนํ อุคฺคณฺหิตฺวา คตคตฏฺฐาเน ธมฺมํ กเถติ, สรภญฺญํ ภณติ, ปญฺจนฺนํ ภิกฺขุสตานํ ธมฺมํ วาเจนฺโต วิจรติฯ อฏฺฐารสนฺนํ มหาคณานํ อาจริโย อโหสิฯ