38. ธมฺมทินฺนตฺเถรีวตฺถุ

ยสฺสาติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เวฬุวเน วิหรนฺโต ธมฺมทินฺนํ นาม ภิกฺขุนิํ อารพฺภ กเถสิฯ

เอกทิวสญฺหิ ตสฺสา คิหิกาเล สามิโก วิสาโข อุปาสโก สตฺถุ สนฺติเก ธมฺมํ สุตฺวา อนาคามิผลํ ปตฺวา จินฺเตสิ – ‘‘มยา สพฺพํ สาปเตยฺยํ ธมฺมทินฺนํ ปฏิจฺฉาเปตุํ วฏฺฏตี’’ติฯ โส ตโต ปุพฺเพ อาคจฺฉนฺโต ธมฺมทินฺนํ วาตปาเนน โอโลเกนฺติํ ทิสฺวา สิตํ กโรติฯ ตํ ทิวสํ ปน วาตปาเนน ฐิตํ อโนโลเกนฺโตว อคมาสิฯ สา ‘‘กิํ นุ โข อิท’’นฺติ จินฺเตตฺวา ‘‘โหตุ, โภชนกาเล ชานิสฺสามี’’ติ โภชนเวลาย ภตฺตํ อุปนาเมสิฯ โส อญฺเญสุ ทิวเสสุ ‘‘เอหิ, เอกโต ภุญฺชามา’’ติ วทติ, ตํ ทิวสํ ปน ตุณฺหีภูโตว ภุญฺชิฯ สา ‘‘เกนจิเทว การเณน กุปิโต ภวิสฺสตี’’ติ จินฺเตสิฯ อถ นํ วิสาโข สุขนิสินฺนเวลาย ตํ ปกฺโกสิตฺวา ‘‘ธมฺมทินฺเน อิมสฺมิํ เคเห สพฺพํ สาปเตยฺยํ ปฏิจฺฉาหี’’ติ อาหฯ สา ‘‘กุทฺธา นาม สาปเตยฺยํ น ปฏิจฺฉาเปนฺติ, กิํ นุ โข เอต’’นฺติ จินฺเตตฺวา ‘‘ตุมฺเห ปน, สามี’’ติ อาหฯ อหํ อิโต ปฏฺฐาย น กิญฺจิ วิจาเรมีติฯ ตุมฺเหหิ ฉฑฺฑิตํ เขฬํ โก ปฏิจฺฉิสฺสติ, เอวํ สนฺเต มม ปพฺพชฺชํ อนุชานาถาติฯ โส ‘‘สาธุ, ภทฺเท’’ติ สมฺปฏิจฺฉิตฺวา มหนฺเตน สกฺกาเรน ตํ ภิกฺขุนีอุปสฺสยํ เนตฺวา ปพฺพาเชสิฯ สา ลทฺธูปสมฺปทา ธมฺมทินฺนตฺเถรี นาม อโหสิฯ

สา ปวิเวกกามตาย ภิกฺขุนีหิ สทฺธิํ ชนปทํ คนฺตฺวา ตตฺถ วิหรนฺตี น จิรสฺเสว สห ปฏิสมฺภิทาหิ อรหตฺตํ ปตฺวา ‘‘อิทานิ มํ นิสฺสาย ญาติชนา ปุญฺญานิ กริสฺสนฺตี’’ติ ปุนเทว ราชคหํ ปจฺจาคญฺฉิฯ อุปาสโก ตสฺสา อาคตภาวํ สุตฺวา ‘‘เกน นุ โข การเณน อาคตา’’ติ ภิกฺขุนีอุปสฺสยํ คนฺตฺวา เถริํ วนฺทิตฺวา เอกมนฺตํ นิสินฺโน ‘‘อุกฺกณฺฐิตา นุ โขสิ, อยฺเยติ วตฺตุํ อปฺปติรูปํ, ปญฺหเมกํ นํ ปุจฺฉิสฺสามี’’ติ จินฺเตตฺวา โสตาปตฺติมคฺเค ปญฺหํ ปุจฺฉิ, สา ตํ วิสฺสชฺเชสิฯ