เมนู

พระวินัยปิฎก ปริวาร [ปัญจวรรค] 1. กรรมวรรค
กรรมอันสงฆ์จตุวรรคพึงทำ เป็นต้น
[488] ในกรรมที่สงฆ์จตุวรรคพึงทำ ภิกษุปกตัตตะ 4 รูป เป็นผู้เข้ากรรม
ปกตัตตะที่เหลือเป็นผู้ควรฉันทะ ภิกษุรูปที่สงฆ์ทำกรรมนั้น ไม่ใช่เป็นผู้เข้ากรรมและ
ไม่ควรฉันทะ แต่เป็นผู้ควรแก่กรรม
ในกรรมที่สงฆ์ปัญจวรรคพึงทำ ภิกษุปกตัตตะ 5 รูป เป็นผู้เข้ากรรม ปกตัตตะ
ที่เหลือเป็นผู้ควรฉันทะ ภิกษุรูปที่สงฆ์ทำกรรมนั้น ไม่ใช่เป็นผู้เข้ากรรมและไม่ควรฉันทะ
แต่เป็นผู้ควรแก่กรรม
ในกรรมที่สงฆ์ทสวรรคพึงทำ ภิกษุปกตัตตะ 10 รูป เป็นผู้เข้ากรรม ปกตัตตะ
ที่เหลือเป็นผู้ควรฉันทะ ภิกษุรูปที่สงฆ์ทำกรรมนั้น ไม่ใช่เป็นผู้เข้ากรรมและไม่ควรฉันทะ
แต่เป็นผู้ควรแก่กรรม
ในกรรมที่สงฆ์วีสติวรรคพึงทำ ภิกษุปกตัตตะ 20 รูป เป็นผู้เข้ากรรม
ปกตัตตะที่เหลือเป็นผู้ควรฉันทะ ภิกษุรูปที่สงฆ์ทำกรรมนั้น ไม่ใช่เป็นผู้เข้ากรรม
และไม่ควรฉันทะ แต่เป็นผู้ควรแก่กรรม

กรรม 4
[489] กรรม 4 อย่าง คือ (1) อปโลกนกรรม (2) ญัตติกรรม
(3) ญัตติทุติยกรรม (4) ญัตติจตุตถกรรม
ถาม : กรรม 4 อย่างนี้ ย่อมวิบัติโดยอาการเท่าไร
ตอบ : กรรม 4 อย่างนี้ ย่อมวิบัติโดยอาการ 5 อย่าง คือ

1. โดยวัตถุ 2. โดยญัตติ
3. โดยอนุสาวนา 4. โดยสีมา
5. โดยบริษัท

วัตถุวิบัติ
[490] ถาม : กรรมย่อมชื่อว่าวิบัติโดยวัตถุอย่างไร
ตอบ : กรรมย่อมชื่อว่าวิบัติโดยวัตถุอย่างนี้ คือ

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 8 หน้า :705 }