พระวินัยปิฎก ปริวาร [อุปาลิปัญจกะ] 11. สังฆเภทกวรรค
แยกกันทำกรรมใหญ่น้อย ภายในสีมานั้นเอง อุบาลี แม้อย่างนี้แลเป็นทั้งสังฆราชี
และสังฆเภท
อธิกรณวูปสมวรรคที่ 10 จบ
หัวข้อประจำวรรค
ภิกษุรู้อาบัติ อธิกรณ์ ภิกษุลำเอียงเพราะชอบ
ภิกษุได้ยินได้ฟังน้อย ภิกษุไม่รู้วัตถุ ไม่ฉลาด
ภิกษุไม่หนักในบุคคล ภิกษุไม่หนักในอามิส สงฆ์แตกกัน
สังฆราชี และสังฆเภท
11. สังฆเภทกวรรค
หมวดว่าด้วยภิกษุผู้ทำลายสงฆ์
องค์ของภิกษุผู้ทำลายสงฆ์มีโทษ
[459] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์ประกอบด้วยองค์เท่าไรหนอแล
ต้องไปเกิดในอบาย ต้องไปเกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้ พระพุทธเจ้าข้า
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า อุบาลี ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์ประกอบด้วยองค์ 5 ต้อง
ไปเกิดในอบาย ต้องไปเกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้ องค์ 5 คือ
1. แสดงอธรรมว่าเป็นธรรม
2. แสดงธรรมว่าเป็นอธรรม
3. แสดงสิ่งที่มิใช่วินัยว่าเป็นวินัย
4. แสดงวินัยว่าเป็นสิ่งที่มิใช่วินัย
5. อำพรางความเห็นด้วยกรรม
อุบาลี ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์ประกอบด้วยองค์ 5 นี้แล ต้องไปเกิดในอบาย
ต้องไปเกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้
