พระวินัยปิฎก ปริวาร [เอกุตตริกนัย] 10. ทสกวาร
ไม่คล่องแคล่ว วินิจฉัยโดยสุตตะ
โดยอนุพยัญชนะไม่ดี
7. ไม่รู้อาบัติเบาและอาบัติหนัก 8. ไม่รู้อาบัติมีส่วนเหลือและอาบัติ
ไม่มีส่วนเหลือ
9. ไม่รู้อาบัติชั่วหยาบ 10. ไม่ฉลาดในการวินิจฉัยอธิกรณ์
และอาบัติไม่ชั่วหยาบ
พระวินัยธรประกอบด้วยองค์ 10 นับว่าเป็นผู้ฉลาด คือ
1. รู้อาบัติและอนาบัติ 2. รู้อาบัติเบาและอาบัติหนัก
3. รู้อาบัติมีส่วนเหลือ 4. รู้อาบัติชั่วหยาบและอาบัติ
และอาบัติไม่มีส่วนเหลือ ไม่ชั่วหยาบ
5. จำปาติโมกข์ทั้ง 2 6. รู้อาบัติและอนาบัติ
โดยพิสดารได้ จำแนกได้ดี
คล่องแคล่วดี วินิจฉัยโดยสุตตะ
โดยอนุพยัญชนะได้ดี
7. รู้อาบัติเบาและอาบัติหนัก 8. รู้อาบัติมีส่วนเหลือและอาบัติ
ไม่มีส่วนเหลือ
9. รู้อาบัติชั่วหยาบ 10. ฉลาดในการวินิจฉัยอธิกรณ์
และอาบัติไม่ชั่วหยาบ
ว่าด้วยอุพพาหิกาสมมติ1เป็นต้น
ภิกษุประกอบด้วยองค์ 10 สงฆ์พึงแต่งตั้งด้วยอุพพาหิกาวิธี พระตถาคตทรง
อาศัยอำนาจประโยชน์ 10 ประการ จึงทรงบัญญัติสิกขาบทแก่พระสาวกทั้งหลาย
การเข้าไปสู่ภายในพระราชฐานมีโทษ 10 ทานวัตถุมี 10 รัตนะมี 10 ภิกษุสงฆ์มี
เชิงอรรถ :
1 วิธีระงับวิวาทาธิกรณ์ในกรณีที่ประชุมสงฆ์มีความไม่สะดวก สงฆ์จึงเลือกภิกษุบางรูปในที่ประชุมนั้น ตั้งเป็น
คณะแล้วมอบเรื่องให้นำเอาไปวินิจฉัย (ทำนองตั้งคณะกรรมการพิเศษ)
