พระวินัยปิฎก ปริวาร [เอกุตตริกนัย] 3. ติกวาร
สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงอุกเขปนียกรรม เพราะไม่ทำคืนอาบัติแก่ภิกษุผู้
ประกอบด้วยองค์ 3 คือ
1. ก่อความบาดหมาง ก่อความทะเลาะ ก่อความวิวาท ก่อความ
อื้อฉาว ก่ออธิกรณ์ในสงฆ์
2. โง่เขลา ไม่ฉลาด มีอาบัติมาก ต้องอาบัติกำหนดไม่ได้
3. ต้องอาบัติแล้วไม่ปรารถนาจะทำคืนอาบัติ
สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงอุกเขปนียกรรม เพราะไม่สละทิฏฐิบาป แก่ภิกษุผู้ประกอบ
ด้วยองค์ 3 คือ
1. ก่อความบาดหมาง ฯลฯ ก่ออธิกรณ์ในสงฆ์
2. โง่เขลา ไม่ฉลาด มีอาบัติมาก ต้องอาบัติกำหนดไม่ได้
3. ไม่ปรารถนาจะสละทิฏฐิบาป
สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงตั้งใจมั่นลงอุกเขปนียกรรม แก่ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 3
คือ
1. ก่อความบาดหมาง ฯลฯ ก่ออธิกรณ์ในสงฆ์
2. โง่เขลา ไม่ฉลาด มีอาบัติมาก ต้องอาบัติกำหนดไม่ได้
3. อยู่คลุกคลีกับคฤหัสถ์ด้วยการคลุกคลีกับคฤหัสถ์ที่ไม่สมควร
สงฆ์พึงลงโทษภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 3 คือ
1. เป็นอลัชชี 2. เป็นผู้โง่เขลา
3. ไม่เป็นปกตัตตะ
สงฆ์พึงลงโทษภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 3 แม้อีกอย่าง คือ
1. มีสีลวิบัติในอธิศีล 2. มีอาจารวิบัติในอัชฌาจาร
3. มีทิฏฐิวิบัติในอติทิฏฐิ
สงฆ์พึงลงโทษภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 3 แม้อีกอย่าง คือ
1. เป็นผู้ประกอบด้วยการเล่นคะนองทางกาย
2. เป็นผู้ประกอบด้วยการเล่นคะนองทางวาจา
3. เป็นผู้ประกอบด้วยการเล่นคะนองทางกายและทางวาจา
