พระวินัยปิฎก ปริวาร [เอกุตตริกนัย] 2. ทุกวาร
สมานสังวาสกภูมิมี 2 อย่าง คือ
1. ภิกษุทำตนให้เป็นสมานสังวาสด้วยตนเอง
2. สงฆ์พร้อมเพรียงกันรับภิกษุผู้ถูกลงอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่า
เป็นอาบัติ เพราะไม่ทำคืนอาบัติ หรือเพราะไม่สละทิฏฐิบาปเข้าหมู่

ว่าด้วยปาราชิก เป็นต้น
ปาราชิกมี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
สังฆาทิเสสมี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
ถุลลัจจัยมี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
ปาจิตตีย์มี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
ปาฏิเทสนียะมี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
ทุกกฏมี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
ทุพภาสิตมี 2 อย่าง คือ (1) ของภิกษุ (2) ของภิกษุณี
อาบัติของภิกษุมี 7 อย่าง ของภิกษุณีก็มี 7 อย่าง
กองอาบัติของภิกษุมี 7 อย่าง ของภิกษุณีก็มี 7 อย่าง
สงฆ์แตกกันด้วยอาการ 2 อย่าง คือ (1) ด้วยกรรม (2) ด้วยการจับสลาก

ว่าด้วยบุคคล
บุคคล 2 จำพวก สงฆ์ไม่พึงให้อุปสมบท คือ
1. ผู้มีกาลบกพร่อง 2. ผู้มีอวัยวะบกพร่อง
บุคคลแม้อีก 2 จำพวก สงฆ์ไม่พึงให้อุปสมบท คือ
1. ผู้มีวัตถุวิบัติ 2. ผู้มีการกระทำเสียหาย
บุคคลแม้อีก 2 จำพวก สงฆ์ไม่พึงให้อุปสมบท คือ
1. ผู้ไม่บริบูรณ์ 2. ผู้บริบูรณ์ แต่ไม่ขออุปสมบท

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 8 หน้า :429 }

พระวินัยปิฎก ปริวาร [เอกุตตริกนัย] 2. ทุกวาร
ไม่พึงอยู่อาศัยบุคคล 2 จำพวก คือ
1. ผู้อลัชชี 2. ผู้โง่เขลา
ไม่พึงให้นิสัยแก่บุคคล 2 จำพวก คือ
1. ผู้อลัชชี 2. ผู้ลัชชีแต่ไม่ขอ
พึงให้นิสัยแก่บุคคล 2 จำพวก คือ
1. ผู้โง่เขลา 2. ผู้ลัชชีแต่ขอ
บุคคล 2 จำพวก ไม่ควรต้องอาบัติ คือ
1. พระพุทธเจ้า 2. พระปัจเจกพุทธเจ้า
บุคคล 2 จำพวก ควรต้องอาบัติ คือ
1. ภิกษุ 2. ภิกษุณี
บุคคล 2 จำพวก ไม่จงใจต้องอาบัติ คือ
1. ภิกษุชั้นอริยบุคคล 2. ภิกษุณีชั้นอริยบุคคล
บุคคล 2 จำพวก ควรจงใจต้องอาบัติ คือ
1. ภิกษุปุถุชน 2. ภิกษุณีปุถุชน
บุคคล 2 จำพวก ไม่จงใจประพฤติล่วงวัตถุที่มีโทษแรง คือ
1. ภิกษุชั้นอริยบุคคล 2. ภิกษุณีชั้นอริยบุคคล
บุคคล 2 จำพวก ควรจงใจประพฤติล่วงวัตถุที่มีโทษแรง คือ
1. ภิกษุปุถุชน 2. ภิกษุณีปุถุชน

ว่าด้วยปฏิกโกสนา เป็นต้น
ปฏิกโกสนา(การกล่าวคัดค้าน)มี 2 อย่าง คือ
1. คัดค้านด้วยกาย 2. คัดค้านด้วยวาจา

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 8 หน้า :430 }