พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ 5. กพฬวรรค
สิกขาบทที่ 9
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ทำคำข้าวให้ใหญ่เกิน ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 10
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ทำคำข้าวยาว ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
ปิณฑปาตวรรคที่ 4 จบ

5. กพฬวรรค
สิกขาบทที่ 1
[179] ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ อ้าปากรอคำข้าวที่ยังไม่ถึงปาก ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ
อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 2
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ขณะกำลังฉัน สอดมือทั้งหมดเข้าไปในปาก ต้องอาบัติ 1
อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 3
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ พูดคุยขณะที่ในปากมีคำข้าว ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติ
ทุกกฏ
สิกขาบทที่ 4
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันโยนคำข้าว ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 5
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันกัดคำข้าว ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 6
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันภัตตาหารทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ
อาบัติทุกกฏ

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 8 หน้า :162 }

พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ 6. สุรุสุรุวรรค
สิกขาบทที่ 7
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันสะบัดมือ ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 8
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันโปรยเมล็ดข้าว ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 9
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันแลบลิ้น ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 10
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันทำเสียงดังจั๊บ ๆ ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
กพฬวรรคที่ 5 จบ

6. สุรุสุรุวรรค
สิกขาบทที่ 1
[180] ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันทำเสียงดังซู้ด ๆ ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติ
ทุกกฏ
สิกขาบทที่ 2
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันเลียมือ ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 3
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันขอดบาตร ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ
สิกขาบทที่ 4
ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันเลียริมฝีปาก ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติทุกกฏ

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 8 หน้า :163 }