พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 8. สหธัมมิกวรรค
9. กัมมปฏิพาหนสิกขาบท
ภิกษุให้ฉันทะเพื่อกรรมที่ทำถูกต้องแล้ว กลับติเตียนในภายหลัง ต้องอาบัติ 2
อย่าง คือ
1. กำลังติเตียน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อติเตียนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
10. ฉันทอทัตวาคมนสิกขาบท
ภิกษุเมื่อยังมีเรื่องที่ต้องวินิจฉัยอยู่ในสงฆ์ ไม่ให้ฉันทะแล้วลุกจากอาสนะหลีกไป
ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. เมื่อกำลังจะละหัตถบาสที่ชุมนุมสงฆ์ ต้องอาบัติทุกกฏ
2. เมื่อละหัตถบาสไปแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
11. ทัพพสิกขาบท
ภิกษุร่วมกับสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกันให้จีวรไปแล้วกลับติเตียนในภายหลัง ต้องอาบัติ
2 อย่าง คือ
1. กำลังติเตียน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อติเตียนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
12. ปริณามนสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ น้อมลาภที่เขาน้อมไว้เป็นของจะถวายสงฆ์ไปเพื่อบุคคล ต้องอาบัติ
2 อย่าง คือ
1. กำลังน้อมไป ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อน้อมไปแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
สหธัมมิกวรรคที่ 8 จบ
