พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 7. สัปปาณกวรรค
1. กำลังอาบ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่ออาบเสร็จ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
8. ทุพพัณณกรณสิกขาบท
ภิกษุไม่ใช้วัตถุที่ทำให้สีเสีย 3 ชนิดอย่างใดอย่างหนึ่งมาทำให้เสียสี แล้วใช้สอย
จีวรใหม่ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังใช้สอย ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อใช้สอยแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
9. วิกัปปนสิกขาบท
ภิกษุวิกัปจีวรด้วยตนเองแก่ภิกษุ หรือแก่ภิกษุณี หรือแก่สิกขมานา หรือแก่
สามเณร หรือแก่สามเณรี แล้วใช้สอยจีวรที่ยังมิได้ปัจจุทธรณ์ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังใช้สอย ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อใช้สอยแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
10. จีวรอปนิธานสิกขาบท
ภิกษุเอาบาตรหรือจีวร ผ้าปูนั่ง กล่องเข็ม หรือประคดเอวของภิกษุไปซ่อน
ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังเอาไปซ่อน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อเอาไปซ่อนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
สุราเมรยวรรคที่ 6 จบ
7. สัปปาณกวรรค
1. สัญจิจจสิกขาบท
[171] ถาม : ภิกษุจงใจปลงชีวิตสัตว์ ต้องอาบัติเท่าไร
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 7. สัปปาณกวรรค
ตอบ : ภิกษุจงใจปลงชีวิตสัตว์ ต้องอาบัติ 4 อย่าง คือ
1. ขุดหลุมพรางไว้ไม่เจาะจงด้วยคิดว่า ใครก็ได้จะตกลงไปตาย ต้อง
อาบัติทุกกฏ
2. มนุษย์ตกลงไปตายในหลุมนั้น ต้องอาบัติปาราชิก
3. ยักษ์ เปรต หรือสัตว์ดิรัจฉานมีกายเป็นมนุษย์1 ตกลงไปตายในหลุมนั้น
ต้องอาบัติถุลลัจจัย
4. สัตว์ดิรัจฉานตกลงไปตายในหลุมนั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์
ภิกษุจงใจปลงชีวิตสัตว์ ต้องอาบัติ 4 อย่างเหล่านี้
2. สัปปาณกสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ว่าน้ำมีสัตว์มีชีวิต ก็ยังบริโภค ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังบริโภค ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อบริโภคแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
3. อุกโกฏนสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ รื้อฟื้นอธิกรณ์ที่ตัดสินไปแล้วอย่างถูกต้อง เพื่อพิจารณาใหม่ ต้อง
อาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังรื้อฟื้น ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อรื้อฟื้นเสร็จแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
4. ทุฏฐุลลสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ ปกปิดอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่น ต้องอาบัติ 1 อย่าง คือ อาบัติ
ปาจิตตีย์
เชิงอรรถ :
1 หมายถึงสัตว์ดิรัจฉาน เช่น นาคและครุฑแปลงร่างเป็นมนุษย์ (สารตฺถ.ฏีกา 2/176/326, กงฺขา.ฏีกา
232)
