พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 7. สัปปาณกวรรค
1. กำลังอาบ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่ออาบเสร็จ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
8. ทุพพัณณกรณสิกขาบท
ภิกษุไม่ใช้วัตถุที่ทำให้สีเสีย 3 ชนิดอย่างใดอย่างหนึ่งมาทำให้เสียสี แล้วใช้สอย
จีวรใหม่ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังใช้สอย ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อใช้สอยแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
9. วิกัปปนสิกขาบท
ภิกษุวิกัปจีวรด้วยตนเองแก่ภิกษุ หรือแก่ภิกษุณี หรือแก่สิกขมานา หรือแก่
สามเณร หรือแก่สามเณรี แล้วใช้สอยจีวรที่ยังมิได้ปัจจุทธรณ์ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังใช้สอย ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อใช้สอยแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
10. จีวรอปนิธานสิกขาบท
ภิกษุเอาบาตรหรือจีวร ผ้าปูนั่ง กล่องเข็ม หรือประคดเอวของภิกษุไปซ่อน
ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังเอาไปซ่อน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อเอาไปซ่อนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
สุราเมรยวรรคที่ 6 จบ
7. สัปปาณกวรรค
1. สัญจิจจสิกขาบท
[171] ถาม : ภิกษุจงใจปลงชีวิตสัตว์ ต้องอาบัติเท่าไร
