พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 4. โภชนวรรค
9. ปริปาจิตสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ ฉันบิณฑบาตที่ภิกษุณีแนะนำให้จัดเตรียม ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในทุก ๆ คำกลืน
10. รโหนิสัชชสิกขาบท
ภิกษุนั่งในที่ลับกับภิกษุณีสองต่อสอง ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังนั่ง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนั่งแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
โอวาทวรรคที่ 3 จบ
4. โภชนวรรค
1. อาวสถปิณฑสิกขาบท
[168] ภิกษุฉันภัตตาหารในที่พักแรมเกินกว่าหนึ่งมื้อ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
2. คณโภชนสิกขาบท
ภิกษุฉันคณโภชนะ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
3. ปรัมปรโภชนสิกขาบท
ภิกษุฉันปรัมปรโภชนะ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 4. โภชนวรรค
4. กาณมาตุสิกขาบท
ภิกษุรับขนมเต็ม 2-3 บาตร แล้วรับเกินกว่านั้น ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังรับ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อรับแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
5. ปฐมปวารณาสิกขาบท
ภิกษุฉันแล้ว บอกห้ามภัตตาหารแล้ว เคี้ยวของเคี้ยวหรือฉันของฉันที่ไม่เป็นเดน
ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
6. ทุติยปวารณาสิกขาบท
ภิกษุนำของเคี้ยวหรือของฉันที่ไม่เป็นเดนไปปวารณาภิกษุผู้ฉันเสร็จแล้ว บอก
ห้ามภัตตาหารแล้ว ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. ภิกษุรับไว้ตามคำของภิกษุนั้นด้วยตั้งใจว่า จะเคี้ยว จะฉัน ภิกษุ
ผู้นำไปต้องอาบัติทุกกฏ
2. เมื่อภิกษุผู้รับนั้นฉันเสร็จ ภิกษุผู้นำไปปวารณา ต้องอาบัติปาจิตตีย์
7. วิกาลโภชนสิกขาบท
ภิกษุเคี้ยวของเคี้ยวหรือฉันของฉันในเวลาวิกาล ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่า จะเคี้ยว จะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
8. สันนิธิการกสิกขาบท
ภิกษุเคี้ยวของเคี้ยวหรือฉันของฉันที่เก็บสะสมไว้ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
