พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 3. โอวาทวรรค
4. อามิสสิกขาบท
ภิกษุกล่าวว่า ภิกษุ(ผู้เถระ)ทั้งหลายสั่งสอนภิกษุณีทั้งหลายเพราะเห็นแก่อามิส
ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังกล่าว ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อกล่าวแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
5. จีวรทานสิกขาบท
ภิกษุให้จีวรแก่ภิกษุณีผู้ไม่ใช่ญาติ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังให้ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อให้แล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
6. จีวรสิพพนสิกขาบท
ภิกษุเย็บจีวรให้ภิกษุณีผู้ไม่ใช่ญาติ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังเย็บ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในทุก ๆ รอยเข็ม
7. สังวิธานสิกขาบท
ภิกษุชักชวนกันเดินทางไกลร่วมกันกับภิกษุณี ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังเดินทาง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อเดินทางไปแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
8. นาวาภิรูหนสิกขาบท
ภิกษุชักชวนภิกษุณีโดยสารเรือลำเดียวกัน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังโดยสาร ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อโดยสารไปแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 4. โภชนวรรค
9. ปริปาจิตสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ ฉันบิณฑบาตที่ภิกษุณีแนะนำให้จัดเตรียม ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในทุก ๆ คำกลืน
10. รโหนิสัชชสิกขาบท
ภิกษุนั่งในที่ลับกับภิกษุณีสองต่อสอง ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังนั่ง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนั่งแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
โอวาทวรรคที่ 3 จบ
4. โภชนวรรค
1. อาวสถปิณฑสิกขาบท
[168] ภิกษุฉันภัตตาหารในที่พักแรมเกินกว่าหนึ่งมื้อ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
2. คณโภชนสิกขาบท
ภิกษุฉันคณโภชนะ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
3. ปรัมปรโภชนสิกขาบท
ภิกษุฉันปรัมปรโภชนะ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่าจะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
