พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 2. ภูตคามวรรค
2. ภูตคามวรรค
1. ภูตคามสิกขาบท
[166] ภิกษุพรากภูตคาม ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังพราก ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คราวที่พราก
2. อัญญวาทกสิกขาบท
ภิกษุนำเอาเรื่องอื่นมากล่าวกลบเกลื่อน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. เมื่อสงฆ์ยังไม่ลงอัญญวาทกกรรม(กรรมที่จะพึงกระทำแก่ภิกษุผู้พูด
กลบเกลื่อน) นำเอาเรื่องอื่นมากล่าวกลบเกลื่อน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. เมื่อสงฆ์ลงอัญญวาทกกรรมแล้ว นำเอาเรื่องอื่นมากล่าวกลบเกลื่อน
ต้องอาบัติปาจิตตีย์
3. อุชฌาปนกสิกขาบท
ภิกษุกล่าวให้ผู้อื่นเพ่งโทษภิกษุ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังกล่าวให้เพ่งโทษ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อกล่าวให้เพ่งโทษแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
4. ปฐมเสนาสนสิกขาบท
ภิกษุวางเตียง ตั่ง ฟูก หรือเก้าอี้ของสงฆ์ในที่กลางแจ้งแล้ว เมื่อจะจากไป ไม่เก็บ
ไม่บอกมอบหมาย ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. เดินล่วงเลฑฑุบาต1ไป 1 ก้าว ต้องอาบัติทุกกฏ
2. เดินล่วงเลฑฑุบาตไป 2 ก้าว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เชิงอรรถ :
1 เลฑฑุบาต เท่ากับระยะโยนหรือขว้างก้อนดินไปตก(ดู วิสุทฺธิ. 1/31/76)
