พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 1. กัตถปัญญัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ รวมสิกขาบทที่มีในเสขิยกัณฑ์
มี 1 พระบัญญัติ 1 พระอนุบัญญัติ บรรดาสมุฏฐานแห่งอาบัติ 6 สมุฏฐาน
เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน คือ เกิดทางกายกับทางจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
ปาทุกวรรคที่ 7 จบ
เสขิยวัตร 75 สิกขาบท จบ
รวมสิกขาบทที่มีในเสขิยกัณฑ์
สิกขาบทที่ 1-2 ว่าด้วยการครองอันตรวาสกและอุตตราสงค์เรียบร้อย
สิกขาบทที่ 3-4 ว่าด้วยการปกปิดกายดีไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 5-6 ว่าด้วยการสำรวมดีไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 7-8 ว่าด้วยการมีจักษุทอดลงไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 9-10 ว่าด้วยการไม่เวิกผ้าไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 11-12 ว่าด้วยการไม่หัวเราะดังไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 13-14 ว่าด้วยการพูดเสียงเบาไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 15-16 ว่าด้วยการไม่เดินโคลงกายไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 17-18 ว่าด้วยการไม่เดินแกว่งแขนไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 19-20 ว่าด้วยการไม่เดินโคลงศีรษะไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 21-22 ว่าด้วยการไม่เดินเท้าสะเอวไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 23-24 ว่าด้วยการไม่เดินคลุมศีรษะไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 25 ว่าด้วยการไม่เดินกระโหย่งไปในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 26 ว่าด้วยการไม่นั่งรัดเข่าในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 27 ว่าด้วยการรับบิณฑบาตโดยเคารพ
สิกขาบทที่ 28 ว่าด้วยการให้ความสำคัญในบาตรขณะรับบิณฑบาต
สิกขาบทที่ 29 ว่าด้วยการรับบิณฑบาตพอเหมาะกับแกง
สิกขาบทที่ 30 ว่าด้วยการรับบิณฑบาตเสมอขอบปากบาตร
สิกขาบทที่ 31 ว่าด้วยการฉันบิณฑบาตโดยเคารพ
สิกขาบทที่ 32 ว่าด้วยการให้ความสำคัญในบาตรขณะฉันบิณฑบาต
สิกขาบทที่ 33 ว่าด้วยการฉันบิณฑบาตไปตามลำดับ
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 1. กัตถปัญญัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ รวมสิกขาบทที่มีในเสขิยกัณฑ์
สิกขาบทที่ 34 ว่าด้วยการฉันบิณฑบาตพอเหมาะกับแกง
สิกขาบทที่ 35 ว่าด้วยการไม่ฉันบิณฑบาตขยุ้มลงแต่ยอด
สิกขาบทที่ 36 ว่าด้วยการไม่ใช้ข้าวสุกกลบแกงหรือกับข้าว
สิกขาบทที่ 37 ว่าด้วยการไม่ออกปากขอแกงหรือข้าวสุกมาฉันส่วนตัว
สิกขาบทที่ 38 ว่าด้วยการไม่มุ่งตำหนิมองดูบาตรของภิกษุอื่น
สิกขาบทที่ 39 ว่าด้วยการไม่ทำคำข้าวให้ใหญ่เกิน
สิกขาบทที่ 40 ว่าด้วยการทำคำข้าวให้กลม
สิกขาบทที่ 41 ว่าด้วยการไม่อ้าปากรอคำข้าวที่ยังไม่ถึงปาก
สิกขาบทที่ 42 ว่าด้วยการไม่สอดมือทั้งหมดเข้าในปาก
สิกขาบทที่ 43 ว่าด้วยการไม่พูดคุยขณะที่ในปากมีคำข้าว
สิกขาบทที่ 44 ว่าด้วยการไม่ฉันโยนคำข้าว
สิกขาบทที่ 45 ว่าด้วยการไม่ฉันกัดคำข้าว
สิกขาบทที่ 46 ว่าด้วยการไม่ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย
สิกขาบทที่ 47 ว่าด้วยการไม่ฉันสลัดมือ
สิกขาบทที่ 48 ว่าด้วยการไม่ฉันโปรยเมล็ดข้าว
สิกขาบทที่ 49 ว่าด้วยการไม่ฉันแลบลิ้น
สิกขาบทที่ 50 ว่าด้วยการไม่ฉันทำเสียงดังจั๊บ ๆ
สิกขาบทที่ 51 ว่าด้วยการไม่ฉันทำเสียงดังซู้ด ๆ
สิกขาบทที่ 52 ว่าด้วยการไม่ฉันเลียมือ
สิกขาบทที่ 53 ว่าด้วยการไม่ฉันขอดบาตร
สิกขาบทที่ 54 ว่าด้วยการไม่ฉันเลียริมฝีปาก
สิกขาบทที่ 55 ว่าด้วยการไม่จับภาชนะน้ำดื่มด้วยมือเปื้อนอาหาร
สิกขาบทที่ 56 ว่าด้วยการไม่เทน้ำล้างบาตรมีเมล็ดข้าวในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 57 ว่าด้วยการไม่แสดงธรรมแก่คนผู้กั้นร่ม1
สิกขาบทที่ 58 ว่าด้วยการไม่แสดงธรรมแก่คนผู้ถือไม้พลอง
สิกขาบทที่ 59 ว่าด้วยการไม่แสดงธรรมแก่คนผู้ถือศัสตรา
เชิงอรรถ :
1 บาลีใช้คำว่าพระตถาคตจะไม่ทรงแสดงพระสัทธรรมแก่คนเหล่านี้ (น เทเสนฺติ ตถาคตา)
