พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 1. กัตถปัญญัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ รวมสิกขาบทที่มีในเสขิยกัณฑ์
มี 1 พระบัญญัติ 1 พระอนุบัญญัติ บรรดาสมุฏฐานแห่งอาบัติ 6 สมุฏฐาน
เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน คือ เกิดทางกายกับทางจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
ปาทุกวรรคที่ 7 จบ
เสขิยวัตร 75 สิกขาบท จบ
รวมสิกขาบทที่มีในเสขิยกัณฑ์
สิกขาบทที่ 1-2 ว่าด้วยการครองอันตรวาสกและอุตตราสงค์เรียบร้อย
สิกขาบทที่ 3-4 ว่าด้วยการปกปิดกายดีไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 5-6 ว่าด้วยการสำรวมดีไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 7-8 ว่าด้วยการมีจักษุทอดลงไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 9-10 ว่าด้วยการไม่เวิกผ้าไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 11-12 ว่าด้วยการไม่หัวเราะดังไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 13-14 ว่าด้วยการพูดเสียงเบาไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 15-16 ว่าด้วยการไม่เดินโคลงกายไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 17-18 ว่าด้วยการไม่เดินแกว่งแขนไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 19-20 ว่าด้วยการไม่เดินโคลงศีรษะไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 21-22 ว่าด้วยการไม่เดินเท้าสะเอวไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 23-24 ว่าด้วยการไม่เดินคลุมศีรษะไปและนั่งในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 25 ว่าด้วยการไม่เดินกระโหย่งไปในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 26 ว่าด้วยการไม่นั่งรัดเข่าในละแวกบ้าน
สิกขาบทที่ 27 ว่าด้วยการรับบิณฑบาตโดยเคารพ
สิกขาบทที่ 28 ว่าด้วยการให้ความสำคัญในบาตรขณะรับบิณฑบาต
สิกขาบทที่ 29 ว่าด้วยการรับบิณฑบาตพอเหมาะกับแกง
สิกขาบทที่ 30 ว่าด้วยการรับบิณฑบาตเสมอขอบปากบาตร
สิกขาบทที่ 31 ว่าด้วยการฉันบิณฑบาตโดยเคารพ
สิกขาบทที่ 32 ว่าด้วยการให้ความสำคัญในบาตรขณะฉันบิณฑบาต
สิกขาบทที่ 33 ว่าด้วยการฉันบิณฑบาตไปตามลำดับ
