พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 1. กัตถปัญญัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ 5. กพฟวรรค
ในสิกขาบทที่ 7 นั้น มี 1 พระบัญญัติ 1 พระอนุบัญญัติ บรรดาสมุฏฐาน
แห่งอาบัติ 6 สมุฏฐาน เกิดด้วยสมุฏฐาน 2 สมุฏฐาน คือ (1) เกิดทางกายกับจิต
มิใช่เกิดทางวาจา (2) เกิดทางกายวาจากับจิต ฯลฯ
สิกขาบทที่ 8
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ มุ่งตำหนิ มองดูบาตรของภิกษุ
เหล่าอื่น ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 8 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
สิกขาบทที่ 9
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ทำคำข้าวให้ใหญ่เกิน ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 9 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
สิกขาบทที่ 10
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ทำคำข้าวให้ยาว ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 10 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1
สมุฏฐาน คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
ปิณฑปาตวรรคที่ 4 จบ
5. กพฬวรรค
สิกขาบทที่ 1
[154] ถาม : พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ผู้ทรงรู้
ทรงเห็น ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ อ้าปากรอคำข้าวที่ยังไม่ถึงปาก ฯลฯ
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 1. กัตถปัญญัตติวาร 7. เสขิยกัณฑ์ 5. กพฟวรรค
ในสิกขาบทที่ 1 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
สิกขาบทที่ 2
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ขณะกำลังฉัน สอดมือทั้งหมด
เข้าไปในปาก1 ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 2 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
สิกขาบทที่ 3
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ พูดคุยขณะที่ในปากมีคำข้าว ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 3 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายวาจากับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
สิกขาบทที่ 4
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันโยนคำข้าว ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 4 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
สิกขาบทที่ 5
ถาม : ทรงบัญญัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ฉันกัดคำข้าว ฯลฯ
ในสิกขาบทที่ 5 นั้น มี 1 พระบัญญัติ ฯลฯ เกิดด้วยสมุฏฐาน 1 สมุฏฐาน
คือ เกิดทางกายกับจิต มิใช่เกิดทางวาจา ฯลฯ
เชิงอรรถ :
1 สอดมือทั้งหมด เป็นสมุทายโวหาร คือกล่าวรวม ๆ มือทั้งหมดหมายถึงนิ้วมือแต่ละนิ้ว (สารตฺถ.ฏีกา
3/618/132)
