พระวินัยปืฎก จูฬวรรค [7. สังฆเภท ขันธกะ] 1. ปฐมภาณวาร
เรื่องพระเจ้าภัททิยศากยะ
สมัยนั้น พระเจ้าภัททิยศากยะครองราชสมบัติของชาวศากยวงศ์ พระองค์ทรง
เป็นพระสหายของเจ้าอนุรุทธศากยะ
ครั้งนั้น พระมารดาของเจ้าอนุรุทธศากยะทรงดำริว่า พระเจ้าภัททิยศากยะนี้
ครองราชสมบัติของชาวศากยวงศ์ ทรงเป็นพระสหายของลูกอนุรุทธะ พระองค์จะไม่
สามารถเสด็จออกจากเรือนผนวชเป็นบรรพชิตแน่ จึงตรัสกับเจ้าอนุรุทธศากยะดังนี้
ว่า ลุกอนุรุทธะ ถ้าพระเจ้าภัททิยศากยะจะเสด็จออกจากเรือนผนวชเป็นบรรพชิตด้วย
ลูกก็จงบวชเถิด
ต่อมา เจ้าอนุรุทธศากยะจึงเข้าไปเฝ้าพระเจ้าภัททิยศากยะถึงที่ประทับ ครั้น
ถึงแล้วได้ทูลพระเจ้าภัททิยศากยะดังนี้ว่า เพื่อนรัก การบวชของเราเกี่ยวเนื่องกับ
ท่าน
พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสว่า เพื่อนรัก การบวชของท่านจะเกี่ยวเนื่องกับเรา
หรือไม่เกี่ยวเนื่องกับเรา ก็ช่างเถิด เรากับท่าน ท่านจงบวชตามสบายเถิด1
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า มาเถิด เพื่อนรัก เราทั้ง 2 จะออกจากเรือนบวช
เป็นบรรพชิตด้วยกัน
พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสว่า เพื่อนรัก เราออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตด้วย
ไม่ได้ เพื่อนบวชคนเดียวเถิด เรายินดีช่วยเหลือเรื่องที่อาจช่วยได้
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า พระมารดาของเรารับสั่งว่า ลูกอนุรุทธะ ถ้าพระเจ้า
ภัททิยศากยะจะเสด็จออกจากเรือนผนวชเป็นบรรพชิตด้วย ลูกก็จงบวชเถิด ก็เพื่อน
ได้กล่าววาจานี้ว่า การบวชของท่านจะเกี่ยวเนื่องกับเรา หรือไม่เกี่ยวเนื่องกับเรา ก็
ช่างเถิด เรากับท่าน ท่านไปบวชตามสบายเถิด มาเถิด เพื่อนรัก เราทั้ง 2 จะ
ออกจากเรือน บวชเป็นบรรพชิตด้วยกัน
เชิงอรรถ :
1 ด้วยความรักเพื่อน พระเจ้าภัททิยศากยะต้องการจะรับสั่งว่า เราจะบวชกับท่าน แต่ยังทรงห่วงราชสมบัติ
จึงรับสั่งได้เพียงว่า อยํ ตยา : เรากับท่าน แล้วรับสั่งไม่ออก (วิ.อ. 3/330/385)
พระวินัยปืฎก จูฬวรรค [7. สังฆเภท ขันธกะ] 1. ปฐมภาณวาร
สมัยนั้น ประชาชนพูดจริงทำจริง พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสกับอนุรุทธศากยะ
ดังนี้ว่า เพื่อนรัก ท่านโปรดรออยู่สัก 7 ปีเถิด พอพ้น 7 ปี เราทั้ง 2 จะออก
จากเรือนบวชเป็นบรรพชิตด้วยกัน
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า 7 ปี นานเกินไป เราไม่สามารถจะรอถึง 7 ปีได้
พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสว่า เพื่อนรัก โปรดรอสัก 6 ปี ... 5 ปี ... 4 ปี
... 3 ปี ... 2 ปี ... 1 ปี ... เมื่อล่วง 1 ปี เราทั้ง 2 จะออกจากเรือนบวชเป็น
บรรพชิตด้วยกัน
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า 1 ปี ก็ยังนานเกินไป เราไม่สามารถรอถึง 1 ปีได้
พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสว่า เพื่อนรัก ท่านโปรดรอสัก 7 เดือน พอพ้น 7
เดือน เราทั้ง 2 จะออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตด้วยกัน
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า 7 เดือนก็ยังนานเกินไป เราไม่สามารถรอถึง 7 เดือน
ได้
พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสว่า เพื่อนรัก ท่านโปรดรอสัก 6 เดือน ... 5
เดือน ... 4 เดือน ... 3 เดือน ... 2 เดือน ... 1 เดือน ... ครึ่งเดือน พอพ้น
ครึ่งเดือน เราทั้ง 2 จะออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตด้วยกัน
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า ครึ่งเดือนก็ยังนานเกินไป เราไม่สามารถรอถึงครึ่ง
เดือนได้
พระเจ้าภัททิยศากยะตรัสว่า เพื่อนรัก ท่านโปรดรอสัก 7 วันเถิด พอให้เรา
ได้มอบราชสมบัติแก่พวกลูก ๆ และญาติพี่น้อง
เจ้าอนุรุทธศากยะทูลว่า เพื่อนรัก 7 วันไม่นานเกินไป เราจะรอ
เรื่องเจ้าศากยะทรงผนวช
[331] ครั้งนั้น พระเจ้าภัททิยศากยะ เจ้าอนุรุทธะ เจ้าอานนท์ เจ้าภคุ เจ้า
กิมพิละและเจ้าเทวทัต กับอุบาลีซึ่งเป็นช่างกัลบก รวมเป็น 7 คน เสด็จออกพร้อม
ด้วยเสนา 4 เหล่า เหมือนเสด็จประพาสราชอุทยานพร้อมเสนา 4 เหล่าในครั้ง
ก่อน