พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [1. กัมมขันธกะ] 4. ปฏิสารณียกรรม
ภิกษุทั้งหลาย ปฏิสารณียกรรมประกอบด้วยองค์ 3 เหล่านี้แล ที่จัดว่าเป็น
กรรมชอบด้วยธรรม เป็นกรรมชอบด้วยวินัย และระงับดี
ธัมมกัมมทวาทสกะในปฏิสารณียกรรม จบ
อากังขมานจตุกกะ
ว่าด้วยสงฆ์มุ่งหวังจะลงปฏิสารณียกรรม 4 หมวด
หมวดที่ 1
[39] ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุผู้ประกอบ
ด้วยองค์ 5 คือ
1. ขวนขวายเพื่อไม่ใช่ลาภของพวกคฤหัสถ์
2. ขวนขวายเพื่อไม่ใช่ประโยชน์ของพวกคฤหัสถ์
3. ขวนขวายเพื่ออยู่ไม่ได้แห่งพวกคฤหัสถ์
4. ด่าบริภาษพวกคฤหัสถ์
5. ยุยงพวกคฤหัสถ์ให้แตกกัน
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุผู้ประกอบด้วย
องค์ 5 เหล่านี้แล (1)
หมวดที่ 2
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุผู้ประกอบด้วย
องค์ 5 อีกอย่างหนึ่ง คือ
1. กล่าวติเตียนพระพุทธเจ้าแก่พวกคฤหัสถ์
2. กล่าวติเตียนพระธรรมแก่พวกคฤหัสถ์
3. กล่าวติเตียนพระสงฆ์แก่พวกคฤหัสถ์1
เชิงอรรถ :
1 ติเตียนพระพุทธเจ้า,พระธรรม,พระสงฆ์แก่พวกคฤหัสถ์ หมายถึงติเตียนต่อหน้าพวกคฤหัสถ์ (วิ.อ. 3/39/
254)
พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [1. กัมมขันธกะ] 4. ปฏิสารณียกรรม
4. ด่าพวกคฤหัสถ์ด้วยคำต่ำช้า ขู่ด้วยคำต่ำช้า
5. รับคำที่ชอบธรรมของคฤหัสถ์แต่ไม่ทำตาม
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุผู้ประกอบด้วย
องค์ 5 เหล่านี้แล (2)
หมวดที่ 3
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุ 5 รูป คือ
1. รูปหนึ่งขวนขวายเพื่อไม่ใช่ลาภแก่พวกคฤหัสถ์
2. รูปหนึ่งขวนขวายเพื่อไม่ใช่ประโยชน์ของพวกคฤหัสถ์
3. รูปหนึ่งขวนขวายเพื่ออยู่ไม่ได้แห่งพวกคฤหัสถ์
4. รูปหนึ่งด่าปริภาษพวกคฤหัสถ์
5. รูปหนึ่งยุยงพวกคฤหัสถ์ให้แตกกัน
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุ 5 รูปเหล่านี้
แล (3)
หมวดที่ 4
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุอื่นอีก 5 รูป คือ
1. รูปหนึ่งกล่าวติเตียนพระพุทธเจ้าแก่พวกคฤหัสถ์
2. รูปหนึ่งกล่าวติเตียนพระธรรมแก่พวกคฤหัสถ์
3. พวกหนึ่งกล่าวติเตียนพระสงฆ์แก่พวกคฤหัสถ์
4. รูปหนึ่งด่าพวกคฤหัสถ์ด้วยคำต่ำช้า ขู่ด้วยคำต่ำช้า
5. รูปหนึ่งรับคำที่ชอบธรรมของคฤหัสถ์แต่ไม่ทำตาม
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์เมื่อมุ่งหวัง พึงลงปฏิสารณียกรรมแก่ภิกษุ 5 รูป
เหล่านี้แล (4)
อากังขมานจตุกกะ จบ
