พระวินัยปิฎก จูฬรรค [4. สมถขันธกะ] 3. อมูฬหวินัย
อมูฬหวินัย สงฆ์ให้แล้วแก่ภิกษุชื่อคัคคะผู้หายวิกลจริตแล้ว สงฆ์เห็นด้วย
เพราะ ฉะนั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้าขอถือความนิ่งนั้นเป็นมติอย่างนี้
อมูฬหวินัย ไม่ชอบธรรม 3 กรณี
[198] ภิกษุทั้งหลาย การให้อมูฬหวินัย ไม่ชอบธรรม 3 หมวด ชอบธรรม
3 หมวดนี้ การให้อมูฬหวินัย ไม่ชอบธรรม 3 หมวด เป็นไฉน
หมวดที่ 1
ภิกษุทั้งหลาย ก็ในกรณีนี้ ภิกษุต้องอาบัติ สงฆ์หรือภิกษุมากรูป หรือภิกษุ
รูปเดียวโจทภิกษุนั้นว่า ท่านต้องอาบัติแล้ว จงระลึกอาบัติเห็นปานนี้ ภิกษุนั้น
กำลังระลึก กล่าวอย่างนี้ว่า ท่าน ผมต้องอาบัติแล้ว แต่ระลึกอาบัติเห็นปานนี้
ไม่ได้ สงฆ์ให้อมูฬหวินัยแก่ภิกษุนั้น การให้อมูฬหวินัยไม่ชอบธรรม
หมวดที่ 2
ภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง ในกรณีนี้ ภิกษุต้องอาบัติ สงฆ์หรือภิกษุมากรูป หรือ
ภิกษุรูปเดียวโจทภิกษุนั้นว่า ท่านต้องอาบัติแล้ว จงระลึกอาบัติเห็นปานนี้ ภิกษุ
นั้นระลึกได้จึงกล่าวอย่างนี้ว่า ท่าน ผมระลึกได้เหมือนความฝัน สงฆ์ให้อมูฬห-
วินัยแก่ภิกษุนั้น การให้อมูฬหวินัยไม่ชอบธรรม
หมวดที่ 3
ภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง ในกรณีนี้ ภิกษุต้องอาบัติ สงฆ์หรือภิกษุมากรูป หรือ
ภิกษุรูปเดียวโจทภิกษุนั้นว่า ท่านต้องอาบัติแล้ว จงระลึกอาบัติเห็นปานนี้ ภิกษุ
นั้นหายวิกลจริตแล้ว แต่ยังทำเป็นวิกลจริตว่า ผมก็ทำอย่างนี้ ท่านทั้งหลายก็ทำ
อย่างนี้ สิ่งนี้ควรแก่ผม สิ่งนี้ควรแม้แก่ท่านทั้งหลาย สงฆ์ให้อมูฬวินัยแก่ภิกษุนั้น
การให้อมูฬหวินัยไม่ชอบธรรม
การให้อมูฬหวินัยไม่ชอบธรรม 3 หมวดเหล่านี้
