พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์
กระผมนั้นขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้
ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่กระผมแล้ว เมื่อกระผมนั้น
กำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน
เรานั้นคิดว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอ
ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ เรานั้นจึงขอปริวาส 1
เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1 เดือนเพื่ออาบัติ
2 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่เรา เมื่อเรานั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ไฉนหนอ
เราพึงขอปริวาส สำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์
ท่านผู้เจริญ กระผมนั้นขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้เพื่ออาบัติ 2 ตัวปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์
พึงขอแม้ครั้งที่ 2 ฯลฯ
พึงขอแม้ครั้งที่ 3 ฯลฯ
ภิกษุผู้ฉลาดสามารถพึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติจตุตถกรรมวาจาว่า
[148] ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุชื่อนี้รูปนี้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ภิกษุนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2
ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้
2 เดือนกับสงฆ์ ภิกษุนั้นจึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัวที่ปิดไว้ 2 เดือน
กับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้นแล้ว
เมื่อภิกษุนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้
2 เดือน เรานั้นคิดว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ
เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ เรานั้นจึงขอ
ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1
เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่เราแล้ว เมื่อเรานั้นกำลังอยู่ปริวาส คิด
ละอายใจว่า ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว
พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ ภิกษุนั้นขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ ถ้าสงฆ์พร้อมกันแล้วพึงให้ปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้
เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน แก่ภิกษุชื่อนี้ นี่เป็นญัตติ
ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุชื่อนี้รูปนี้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือน ภิกษุนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิด
ไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ ภิกษุนั้นจึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัวที่ปิดไว้ 2 เดือนกับ
สงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้นแล้ว
เมื่อภิกษุนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้
2 เดือน เรานั้นคิดว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ
เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ เรานั้นจึงขอ
ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัวที่ ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1
เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่เราแล้ว เมื่อเรานั้นกำลังอยู่ปริวาส คิด
ละอายใจว่า ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ ภิกษุนั้นจึงขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2
ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ให้ปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้นแล้ว ท่านรูปใดเห็นด้วยกับการให้ปริวาสสำหรับเดือน
แม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุชื่อนี้ ท่านรูปนั้นพึงนิ่ง ท่านรูป
ใดไม่เห็นด้วย ท่านรูปนั้นพึงทักท้วง
แม้ครั้งที่ 2 ข้าพเจ้ากล่าวความนี้ว่า ฯลฯ
แม้ครั้งที่ 3 ข้าพเจ้ากล่าวความนี้ว่า ฯลฯ
ปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน สงฆ์ให้แล้ว
แก่ภิกษุชื่อนี้ สงฆ์เห็นด้วย เพราะฉะนั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้าขอถือเอาความนิ่งนั้นเป็นมติ
อย่างนี้
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนั้นพึงอยู่ปริวาส 2 เดือน นับต่อจากเดือนก่อน
