พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
คิดละอายใจว่า ‘ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์’ ดังนี้ กระผมจะปฏิบัติอย่างไร”
ภิกษุทั้งหลายจึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ
พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า “ภิกษุทั้งหลาย ถ้าเช่นนั้น สงฆ์จงให้ปริวาส 2 เดือน
เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้น”

วิธีให้ปริวาส 2 เดือน และกรรมวาจา
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงให้อย่างนี้ คือ ภิกษุนั้นพึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่มอุตตราสงค์
เฉวียงบ่าข้างหนึ่ง ฯลฯ กล่าวอย่างนี้ว่า ๊ท่านผู้เจริญ กระผมต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน กระผมนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2
ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้
2 เดือนกับสงฆ์’ กระผมนั้นจึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่
กระผมแล้ว เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน เรานั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์’ ดังนี้ กระผมนั้นขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่
กระผม เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ‘ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส
2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์’ ท่านผู้เจริญ กระผมนั้น
จึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์”
พึงขอแม้ครั้งที่ 2 ฯลฯ
พึงขอแม้ครั้งที่ 3 ฯลฯ
ภิกษุผู้ฉลาดสามารถพึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติจตุตถกรรมวาจาว่า

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 6 หน้า :241 }

พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
[139] “ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุชื่อนี้รูปนี้ ต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ภิกษุนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์’ ภิกษุนั้นจึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับ
สงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้นแล้ว
เมื่อภิกษุชื่อนี้กำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิด
ไว้ 2 เดือน เรานั้นได้คิดว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ
เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์’ ดังนี้ เรานั้น
จึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส
2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่เรานั้น เมื่อเรานั้นกำลังอยู่ปริวาส
คิดละอายใจว่า ‘ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์’ ภิกษุนั้นขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ปิดไว้ 2 เดือนกับ
สงฆ์ ถ้าสงฆ์พร้อมกันแล้ว สงฆ์พึงให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2
เดือนแก่ภิกษุชื่อนี้ นี่เป็นญัตติ
ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุชื่อนี้รูปนี้ ต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัวปิดไว้ 2 เดือน ภิกษุนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2
ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้
2 เดือนกับสงฆ์’ ภิกษุนั้นจึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน
กับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือนเพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้นแล้ว
เมื่อภิกษุนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิด
ไว้ 2 เดือน เรานั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2
เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์’
เรานั้นจึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้
ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่เรานั้น เมื่อเรานั้นกำลังอยู่
ปริวาส คิดละอายใจว่า ‘ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือนเพื่ออาบัติแม้นอกนี้ปิด

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 6 หน้า :242 }