พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
คิดละอายใจว่า ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ ดังนี้ กระผมจะปฏิบัติอย่างไร
ภิกษุทั้งหลายจึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ
พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า ภิกษุทั้งหลาย ถ้าเช่นนั้น สงฆ์จงให้ปริวาส 2 เดือน
เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้น
วิธีให้ปริวาส 2 เดือน และกรรมวาจา
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงให้อย่างนี้ คือ ภิกษุนั้นพึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่มอุตตราสงค์
เฉวียงบ่าข้างหนึ่ง ฯลฯ กล่าวอย่างนี้ว่า ๊ท่านผู้เจริญ กระผมต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน กระผมนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2
ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้
2 เดือนกับสงฆ์ กระผมนั้นจึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่
กระผมแล้ว เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน เรานั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ ดังนี้ กระผมนั้นขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2
เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่
กระผม เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส
2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ ท่านผู้เจริญ กระผมนั้น
จึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์
พึงขอแม้ครั้งที่ 2 ฯลฯ
พึงขอแม้ครั้งที่ 3 ฯลฯ
ภิกษุผู้ฉลาดสามารถพึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติจตุตถกรรมวาจาว่า
