เมนู

พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
ภิกษุผู้ฉลาดสามารถพึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติจตุตถกรรมวาจาว่า
[137] “ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุชื่อนี้รูปนี้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส
หลายตัว คือ อาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 1 วัน ฯลฯ อาบัติ 10 ตัวปิดไว้ 10 วัน
บรรดาอาบัติเหล่านั้น อาบัติเหล่าใดปิดไว้นานกว่าอาบัติทั้งหมด ภิกษุชื่อนี้ขอ
อัคฆสโมธานปริวาสเพื่ออาบัติเหล่านั้นกับสงฆ์ ถ้าสงฆ์พร้อมกันแล้ว บรรดาอาบัติ
เหล่านั้น อาบัติเหล่าใดปิดไว้นานกว่าอาบัติทั้งหมด สงฆ์พึงให้อัคฆสโมธานปริวาส
เพื่ออาบัติเหล่านั้นแก่ภิกษุชื่อนี้ นี่เป็นญัตติ
ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุชื่อนี้รูปนี้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส
หลายตัว คือ อาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 1 วัน ฯลฯ อาบัติ 10 ตัวปิดไว้ 10 วัน บรรดา
อาบัติเหล่านั้น อาบัติเหล่าใดปิดไว้นานกว่าอาบัติทั้งหมด ภิกษุชื่อนี้ขออัคฆสโมธาน
ปริวาสเพื่ออาบัติเหล่านั้นกับสงฆ์ บรรดาอาบัติเหล่านั้น อาบัติเหล่าใดปิดไว้นานกว่า
อาบัติทั้งหมด สงฆ์ให้อัคฆสโมธานปริวาสเพื่ออาบัติเหล่านั้นแก่ภิกษุชื่อนี้ บรรดา
อาบัติเหล่านั้น อาบัติเหล่าใดปิดไว้นานกว่าอาบัติทั้งหมดท่านรูปใดเห็นด้วยกับการ
ให้อัคฆสโมธานปริวาส เพื่ออาบัติเหล่านั้นแก่ภิกษุชื่อนี้ ท่านรูปนั้นพึงนิ่ง ท่านรูปใด
ไม่เห็นด้วย ท่านรูปนั้นพึงทักท้วง
แม้ครั้งที่ 2 ข้าพเจ้ากล่าวความนี้ว่า ฯลฯ
แม้ครั้งที่ 3 ข้าพเจ้ากล่าวความนี้ว่า ฯลฯ
บรรดาอาบัติเหล่านั้น อาบัติเหล่าใดปิดไว้นานกว่าอาบัติทั้งหมด อัคฆสโมธาน-
ปริวาสเพื่ออาบัติเหล่านั้น สงฆ์ให้แก่ภิกษุชื่อนี้ สงฆ์เห็นด้วย เพราะฉะนั้นจึงนิ่ง
ข้าพเจ้าขอถือความนิ่งนั้นเป็นมติอย่างนี้”


{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 6 หน้า :239 }


พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
เทฺวมาสปริวาส
ว่าด้วยปริวาสสำหรับอาบัติ 2 ตัวปิดไว้ 2 เดือน
[138] สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน
ภิกษุนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า “เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัวปิดไว้ 2 เดือน
ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์”
ภิกษุนั้นขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์
ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่ภิกษุนั้น เมื่อภิกษุ
นั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า “เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2
เดือน เรานั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน
ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์
จึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส
2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่เรา เมื่อเรานั้นกำลังอยู่ปริวาส คิด
ละอายใจว่า ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติแม้นอกนี้ปิดไว้ 2 เดือน
กับสงฆ์”
ภิกษุนั้นได้บอกแก่ภิกษุทั้งหลายว่า “ท่านทั้งหลาย กระผมต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน กระผมนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้
2 เดือนกับสงฆ์’ กระผมนั้นจึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน
กับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่กระผมแล้ว
เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิด
ไว้ 2 เดือน เรานั้นได้คิดว่า ‘เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ
เราพึงขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์’ กระผมนั้นจึง
ขอปริวาส 2 เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 2
เดือน เพื่ออาบัติ 1 ตัวปิดไว้ 2 เดือนแก่กระผม เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 6 หน้า :240 }