พระวินัยปิฎก มหาวรรค [9. จัมเปยยขันธกะ] 237. จตุวัคคกรณาทิกถา
เรื่องกรรมที่สงฆ์ปัญจวรรคพึงทำ
[390] ภิกษุทั้งหลาย ถ้ากรรมที่สงฆ์ปัญจวรรคพึงทำ สงฆ์มีภิกษุณีเป็นที่
5 ทำกรรม ไม่จัดเป็นกรรมและไม่ควรทำ
ภิกษุทั้งหลาย ถ้ากรรมที่สงฆ์ปัญจวรรคพึงทำ สงฆ์มีสิกขมานาเป็นที่ 5
ฯลฯ มีสามเณรเป็นที่ 5 ... ... มีสามเณรีเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้บอกลาสิกขา
เป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้ต้องอันติมวัตถุเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้ถูกสงฆ์ลงอุกเขปนีย
กรรมเพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้ถูกสงฆ์ลงอุกเขปนียกรรม
เพราะไม่ทำคืนอาบัติเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้ถูกสงฆ์ลงอุกเขปนียกรรมเพราะไม่
สละทิฏฐิบาปเป็นที่ 5 ... ... มีบัณเฑาะก์เป็นที่ 5 ... ... มีคนลักเพศ เป็นที่ 5
... ... มีภิกษุผู้เข้ารีตเดียรถีย์เป็นที่ 5 ... ... มีสัตว์ดิรัจฉานเป็นที่ 5 ... ... มีคน
ผู้ฆ่ามารดาเป็นที่ 5 ... ... มีคนผู้ฆ่าบิดาเป็นที่ 5 ... ... มีคนผู้ฆ่าพระอรหันต์
เป็นที่ 5 ... ... มีคนผู้ประทุษร้ายภิกษุณีเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้ทำลายสงฆ์เป็น
ที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้ทำร้ายพระศาสดาจนถึงห้อพระโลหิตเป็นที่ 5 ... ... มี
อุภโตพยัญชนกเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้เป็นนานาสังวาสเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้อยู่
ในนานาสีมาเป็นที่ 5 ... ... มีภิกษุผู้อยู่ในอากาศด้วยฤทธิ์เป็นที่ 5 ... สงฆ์ทำ
กรรมแก่ภิกษุใด มีภิกษุนั้นเป็นที่ 5 ทำกรรม ไม่จัดเป็นกรรมและไม่ควรทำ
เรื่องกรรมที่สงฆ์ปัญจวรรคพึงทำ จบ
เรื่องกรรมที่สงฆ์ทสวรรคพึงทำ
[391] ภิกษุทั้งหลาย ถ้ากรรมที่สงฆ์ทสวรรคพึงทำ สงฆ์มีภิกษุณีเป็นที่
10 ทำกรรม ไม่จัดเป็นกรรมและไม่ควรทำ
ภิกษุทั้งหลาย ถ้ากรรมที่สงฆ์ทสวรรคพึงทำ สงฆ์มีสิกขมานาเป็นที่ 10 ฯลฯ
มีสามเณรเป็นที่ 10 ... ... มีสามเณรีเป็นที่ 10 ... ... มีภิกษุผู้บอกลาสิกขาเป็นที่
