เมนู

พระวินัยปิฎก ภิกขุนีวิภังค์ [6. เสขิยกัณฑ์] 1. ปริมัญฑลวรรค สิกขาบทที่ 1 อนาปัตติวาร
ภิกษุทั้งหลาย การกระทำอย่างนี้ มิได้ทำคนที่ยังไม่เลื่อมใสให้เลื่อมใส หรือทำคน
ที่เลื่อมใสอยู่แล้วให้เลื่อมใสยิ่งขึ้นได้เลย ฯลฯ” แล้วจึงรับสั่งให้ภิกษุณีทั้งหลายยก
สิกขาบทนี้ขึ้นแสดงดังนี้

พระบัญญัติ
พึงทำความสำเหนียกว่า เราจักครองอันตรวาสกให้เรียบร้อย
เรื่องภิกษุณีฉัพพัคคีย์ จบ

สิกขาบทวิภังค์
ภิกษุณีพึงครองอันตรวาสกให้เรียบร้อย คือนุ่งปิดบริเวณสะดือ บริเวณเข่า
ภิกษุณีใดไม่เอื้อเฟื้อ ครองอันตรวาสกย้อยข้างหน้าหรือข้างหลัง ต้องอาบัติ
ทุกกฏ

อนาปัตติวาร
ภิกษุณีต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ
1. ภิกษุณีไม่จงใจ
2. ภิกษุณีไม่มีสติ
3. ภิกษุณีผู้ไม่รู้
4. ภิกษุณีผู้เป็นไข้
5. ภิกษุณีผู้มีเหตุขัดข้อง
6. ภิกษุณีวิกลจริต
7. ภิกษุณีต้นบัญญัติ
เป็นข้อความที่ย่อไว้1

เชิงอรรถ :
1 เสขิยสิกขาบทที่เหลือเป็นสาธารณบัญญัติ คือสิกขาบทที่ทรงบัญญัติทั่วไปทั้งแก่ภิกษุและภิกษุณี พึงทราบ
โดยนัยที่แสดงไว้ในภิกขุวิภังค์ พระไตรปิฎกเล่ม 2 ท่านละข้อความวรรคเหล่านี้ คือ (2) อุชชัคฆิกวรรค
(3) ขัมภกตวรรค (4) สักกัจจวรรค (5) กพฬวรรค (6) สุรุสุรุวรรค พึงทราบว่า ในเสขิยกัณฑ์ทั้งของ
ภิกษุสงฆ์และภิกษุณีสงฆ์ มีจำนวนวรรคและสิกขาบทเท่ากัน (ดู วินัยปิฎกแปล 2/576-654/649-739)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 3 หน้า :396 }