เมนู

8. อธิกรณสมถะ
ท่านทั้งหลาย ธรรมคืออธิกรณสมถะ 7 เหล่านี้มาถึงวาระที่จะยกขึ้นแสดงเป็น
ข้อ ๆ ตามลำดับ
(ธรรมเป็นเครื่องระงับอธิกรณ์ 7 อย่าง คือ)
[655] เพื่อระงับอธิกรณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว ๆ (1) พึงให้สัมมุขาวินัย1 (2) พึงให้
สติวินัย2 (3) พึงให้อมูฬหวินัย3 (4) พึงให้ปฏิญญาตกรณะ4 (5) พึงให้เยภุยยสิกา5
(6) พึงให้ตัสสปาปิยสิกา6 (7) พึงให้ติณวัตถารกะ7

บทสรุป
ท่านทั้งหลาย ธรรมคืออธิกรณสมถะ 7 อย่าง ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว
ข้าพเจ้าขอถามท่านทั้งหลาย ในธรรมคืออธิกรณสมถะเหล่านั้นว่า
“ท่านทั้งหลายบริสุทธิ์แล้วหรือ”
ข้าพเจ้าขอถามเป็นครั้งที่ 2 “ท่านทั้งหลายบริสุทธิ์แล้วหรือ”
ข้าพเจ้าขอถามเป็นครั้งที่ 3 “ท่านทั้งหลายบริสุทธิ์แล้วหรือ”
ท่านทั้งหลายบริสุทธิ์แล้วในธรรมคืออธิกรณสมถะ 7 เหล่านี้ เพราะเหตุนั้น
จึงนิ่ง ข้าพเจ้าขอถือความนิ่งนั้นเป็นมติอย่างนี้
อธิกรณสมถะ จบ

เชิงอรรถ :
1 สัมมุขาวินัย คือวิธีตัดสินที่พึงทำในที่พร้อมหน้าสงฆ์ ธรรม และวัตถุ
2 สติวินัย คือวิธีตัดสินที่ยกสติขึ้นเป็นหลัก
3 อมูฬหวินัย คือวิธีตัดสินที่ให้แก่ภิกษุผู้หายเป็นบ้าแล้ว
4 ปฏิญญาตกรณะ คือวิธีตัดสินโดยปรับโทษตามคำสารภาพ
5 เยภุยยสิกา คือวิธีตัดสินโดยอาศัยเสียงข้างมาก
6 ตัสสปาปิยสิกา คือวิธีตัดสินโดยปรับโทษแก่ผู้ทำความผิด
7 ติณวัตถารกะ คือวิธีตัดสินโดยวิธียอมความ ตามศัพท์แปลว่า ระเบียบดังกลบไว้ด้วยหญ้า
(นัย วิ.จู. 6/185-213/218-241)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 2 หน้า :736 }