เมนู

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [7.เสขิยกัณฑ์] 4.สักกัจจวรรค สิกขาบทที่ 9
สิกขาบทที่ 9

เรื่องพระฉัพพัคคีย์
[615] สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อาราม
ของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี ครั้งนั้น พวกภิกษุฉัพพัคคีย์ทำคำข้าวใหญ่
ฯลฯ

พระบัญญัติ
9. พึงทำความสำเหนียกว่า เราจักไม่ทำคำข้าวให้ใหญ่เกิน
เรื่องพระฉัพพัคคีย์ จบ

สิกขาบทวิภังค์
ภิกษุไม่พึงทำคำข้าวให้ใหญ่เกิน
ภิกษุใดไม่เอื้อเฟื้อ ทำคำข้าวให้ใหญ่เกิน ต้องอาบัติทุกกฏ

อนาปัตติวาร
ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

1. ภิกษุไม่จงใจ 2. ภิกษุไม่มีสติ
3. ภิกษุผู้ไม่รู้ 4. ภิกษุผู้เป็นไข้
5. ภิกษุฉันของเคี้ยว 6. ภิกษุฉันผลไม้ต่าง ๆ
7. ภิกษุฉันแกงอ่อม 8. ภิกษุผู้มีเหตุขัดข้อง
9. ภิกษุวิกลจริต 10. ภิกษุต้นบัญญัติ

สิกขาบทที่ 9 จบ

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 2 หน้า :691 }