พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [5.ปาจิตติยกัณฑ์] 9.รตนวรรค รวมสิกขาบทที่มีในสหธรรมิกวรรค
อนาปัตติวาร
ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ
[493] 1. ภิกษุถูกทายกถามว่า จะถวายที่ไหน จึงแนะนำว่า ไทยธรรม
ของพวกท่านพึงได้รับการใช้สอย ได้รับการปฏิสังขรณ์ หรืออยู่
นานในที่ใด หรือท่านมีจิตเลื่อมใสในที่ใด จงถวายในที่นั้นเถิด
2. ภิกษุวิกลจริต
3. ภิกษุต้นบัญญัติ
ปริณามนสิกขาบทที่ 12 จบ
สหธรรมิกวรรคที่ 8 จบ
รวมสิกขาบทที่มีในสหธรรมิกวรรค
สหธรรมิกวรรคมี 12 สิกขาบท คือ
1. สหธรรมิกสิกขาบท ว่าด้วยการกล่าวตักเตือนผู้ร่วมประพฤติ
ธรรมโดยชอบธรรม
2. วิเลขนสิกขาบท ว่าด้วยความยุ่งยากแห่งสิกขาบท
3. โมหนสิกขาบท ว่าด้วยการทำให้ผู้อื่นหลง
4. ปหารสิกขาบท ว่าด้วยการทำร้ายเพื่อนภิกษุ
5. ตลสัตติกสิกขาบท ว่าด้วยการเงื้อหอกคือฝ่ามือขึ้นทำทีว่าจะ
ทำร้าย
6. อมูลกสิกขาบท ว่าด้วยการใส่ความด้วยอาบัติสังฆาทิเสส
ที่ไม่มีมูล
7. สัญจิจจสิกขาบท ว่าด้วยการจงใจก่อความรำคาญ
8. อุปัสสุติสิกขาบท ว่าด้วยการแอบฟังภิกษุทะเลาะกัน
9. กัมมปฏิพาหนสิกขาบท ว่าด้วยการคัดค้านกรรมที่ถูกต้อง
10. ฉันทอทัตวาคมนสิกขาบท ว่าด้วยการไม่ให้ฉันทะแล้วไปเสีย
11. ทัพพสิกขาบท ว่าด้วยการถวายจีวรแก่พระทัพพมัลลบุตร
12. ปริณามนสิกขาบท ว่าด้วยการน้อมลาภที่เป็นของสงฆ์ไปเพื่อ
บุคคล
