พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [5.ปาจิตติยกัณฑ์] 8.สหธรรมิกวรรค 3.โมหนสิกขาบท อนาปัตติวาร
ติกปาจิตตีย์
[447] กรรมที่ทำถูกต้อง1 ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำถูกต้อง ทำผู้อื่นให้
หลง ต้องอาบัติปาจิตตีย์
กรรมที่ทำถูกต้อง ภิกษุไม่แน่ใจ ทำผู้อื่นให้หลง ต้องอาบัติปาจิตตีย์
กรรมที่ทำถูกต้อง ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ทำผู้อื่นให้หลง
ต้องอาบัติปาจิตตีย์
ติกทุกกฏ
กรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำถูกต้อง ต้องอาบัติทุกกฏ
กรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ภิกษุไม่แน่ใจ ต้องอาบัติทุกกฏ
กรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ต้องอาบัติทุกกฏ
อนาปัตติวาร
ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ
[448] 1. ภิกษุยังไม่ได้ฟังพระปาติโมกข์โดยพิสดาร
2. ภิกษุฟังพระปาติโมกข์โดยพิสดาร แต่ไม่ถึง 2-3 ครั้ง
3. ภิกษุไม่ประสงค์จะทำผู้อื่นให้หลง
4. ภิกษุวิกลจริต
5. ภิกษุต้นบัญญัติ
โมหนสิกขาบทที่ 3 จบ
เชิงอรรถ :
1 หมายถึงโมหาโรปนกรรม (วิ.อ. 2/447/429)
