พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [5.ปาจิตติยกัณฑ์] 5.อเจลกวรรค 9.เสนาวาสสิกขาบท บทภาชนีย์
พระบัญญัติ
[318] ก็ เมื่อภิกษุมีเหตุผลจำเป็นต้องไปในกองทัพ ภิกษุนั้นพึงพักแรม
อยู่ในกองทัพได้เพียง 2-3 คืน ถ้าพักแรมอยู่เกินกำหนดนั้น ต้องอาบัติ
ปาจิตตีย์
เรื่องพระฉัพพัคคีย์ จบ
สิกขาบทวิภังค์
[319] คำว่า ก็ เมื่อภิกษุมีเหตุผลจำเป็นต้องไปในกองทัพ คือ มีเหตุผล
จำเป็น มีธุระจำเป็น
คำว่า ภิกษุนั้นพึงพักแรมอยู่ในกองทัพได้เพียง 2-3 คืน คือ ภิกษุอยู่ได้
2 - 3 คืน
คำว่า ถ้าพักแรมอยู่เกินกำหนดนั้น ความว่า เมื่อดวงอาทิตย์อัสดงในวันที่ 4
ภิกษุยังพักแรมอยู่ในกองทัพ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
บทภาชนีย์
ติกปาจิตตีย์
[320] เกิน 3 คืน ภิกษุสำคัญว่าเกิน พักอยู่ในกองทัพ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เกิน 3 คืน ภิกษุไม่แน่ใจ พักอยู่ในกองทัพ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เกิน 3 คืน ภิกษุสำคัญว่าหย่อนกว่า พักอยู่ในกองทัพ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
ทุกทุกกฏ
หย่อนกว่า 3 คืน ภิกษุสำคัญว่าเกิน ต้องอาบัติทุกกฏ
หย่อนกว่า 3 คืน ภิกษุไม่แน่ใจ ต้องอาบัติทุกกฏ
หย่อนกว่า 3 คืน ภิกษุสำคัญว่ายังไม่เกิน ไม่ต้องอาบัติ
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [5.ปาจิตติยกัณฑ์] 5.อเจลกวรรค 9.เสนาวาสสิกขาบท อนาปัตติวาร
อนาปัตติวาร
ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ
[321] 1. ภิกษุพักอยู่ 2-3 คืน
2. ภิกษุพักอยู่หย่อนกว่า 2-3 คืน
3. ภิกษุพักอยู่ 2 คืน แต่ออกไปก่อนอรุณของวันที่ 3 แล้วกลับ
มาอยู่อีก
4. ภิกษุเจ็บไข้พักอยู่
5. ภิกษุอยู่ด้วยธุระของผู้เป็นไข้
6. ภิกษุอยู่ในกองทัพที่ถูกข้าศึกล้อม
7. ภิกษุถูกใครคนใดคนหนึ่งรบกวน
8. ภิกษุพักอยู่ในคราวมีเหตุขัดข้อง
9. ภิกษุวิกลจริต
10. ภิกษุต้นบัญญัติ
เสนาวาสสิกขาบทที่ 9 จบ
