พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [5.ปาจิตติยกัณฑ์] 4.โภชนวรรค 2.คณโภชนสิกขาบท อนาปัตติวาร
อนาปัตติวาร
ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ
[220] 1. ภิกษุฉันในสมัย
2. ภิกษุ 2-3 รูปฉันร่วมกัน
3. ภิกษุหลายรูปเที่ยวบิณฑบาตแล้วประชุมฉันร่วมกัน
4. ภิกษุฉันภัตตาหารที่เขาถวายเป็นนิตย์
5. ภิกษุฉันภัตตาหารที่เขาถวายตามสลาก
6. ภิกษุฉันภัตตาหารที่เขาถวายในปักษ์
7. ภิกษุฉันภัตตาหารที่เขาถวายในวันอุโบสถ
8. ภิกษุฉันภัตตาหารที่เขาถวายในวันปาฏิบท1
9. ภิกษุฉันภัตตาหารทุกชนิด ยกเว้นโภชนะ 5
10. ภิกษุวิกลจริต
11. ภิกษุต้นบัญญัติ
คณโภชนสิกขาบทที่ 2 จบ
เชิงอรรถ :
1 วันปาฏิบท คือวันแรม 1 ค่ำ ทายกคิดว่าวันอุโบสถมีผู้ศรัทธาเลื่อมใสถวายภัตตาหารกันมาก ส่วนวันแรม
1 ค่ำ ภิกษุทั้งหลายลำบากเรื่องภัตตาหาร ทานที่ถวายในวันปาฏิบท เป็นการถวายภิกษาหารที่หาได้ยาก
อีกประการหนึ่ง ภิกษุสงฆ์ลงปาติโมกข์แล้ววันรุ่งขึ้นจึงมีศีลบริสุทธิ์ การถวายทานแก่ท่านย่อมมีผลานิสงส์
มาก การถวายทานในวันปาฏิบท คือถวายถัดจากวันขึ้น 15 ค่ำ ไปหนึ่งวัน (วิ.อ.3/377-378)
