พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [1. ปาราชิกกัณฑ์] ปาราชิกสิกขาบทที่ 2 คาถารวมวินีตวัตถุ
คาถารวมวินีตวัตถุ
เรื่องที่ทรงวินิจฉัยแล้ว
เรื่องช่างย้อม 5 เรื่อง___เรื่องผ้าปูเตียง 4 เรื่อง
เรื่องกลางคืน 5 เรื่อง___เรื่องทรัพย์ที่ภิกษุนำไปแต่ผู้เดียว 11 เรื่อง
เรื่องตอบตามคำถามนำ 5 เรื่อง___เรื่องลม 2 เรื่อง
เรื่องศพที่ยังสด 1 เรื่อง___เรื่องสับเปลี่ยนสลาก 1 เรื่อง
เรื่องเรือนไฟ 1 เรื่อง___เรื่องเนื้อเดนสัตว์ 5 เรื่อง
เรื่องไม่มีมูล 5 เรื่อง___ในสมัยข้าวยากหมากแพง มี 5 เรื่อง คือ
เรื่องข้าวสุก 1 เรื่อง___เรื่องเนื้อ 1 เรื่อง
เรื่องขนม 1 เรื่อง___เรื่องน้ำตาลกรวด 1 เรื่อง
เรื่องขนมต้ม 1 เรื่อง___เรื่องบริขาร 5 เรื่อง
เรื่องถุง 1 เรื่อง___เรื่องฟูก 1 เรื่อง
เรื่องราวจีวร 1 เรื่อง___เรื่องไม่ออกไป 1 เรื่อง
เรื่องถือวิสาสะฉันของเคี้ยว 1 เรื่อง ___เรื่องสำคัญว่าเป็นของของตน 2 เรื่อง
เรื่องไม่ได้ลัก 7 เรื่อง___เรื่องลัก 7 เรื่อง
เรื่องลักของสงฆ์ 7 เรื่อง___เรื่องลักดอกไม้ 2 เรื่อง
เรื่องพูดตามคำบอก 3 เรื่อง___เรื่องนำแก้วมณีผ่านด่านภาษี 3 เรื่อง
เรื่องปล่อยสุกร 2 เรื่อง___เรื่องปล่อยเนื้อ 2 เรื่อง
เรื่องปล่อยปลา 2 เรื่อง___เรื่องกลิ้งทรัพย์ในยาน 1 เรื่อง
เรื่องชิ้นเนื้อ 2 เรื่อง___เรื่องไม้ 2 เรื่อง
เรื่องผ้าบังสุกุล 1 เรื่อง___เรื่องข้ามน้ำ 2 เรื่อง
เรื่องฉันทีละน้อย 1 เรื่อง___เรื่องชักชวนกันไปลัก 2 เรื่อง
เรื่องกำมือที่กรุงสาวัตถี 4 เรื่อง___เรื่องเนื้อเป็นเดน 2 เรื่อง
เรื่องหญ้า 2 เรื่อง___เรื่องให้แบ่งของสงฆ์ 7 เรื่อง
เรื่องไม่ใช่เจ้าของ 7 เรื่อง___เรื่องยืมไม้ของสงฆ์ 1 เรื่อง
เรื่องลักน้ำของสงฆ์ 1 เรื่อง___เรื่องลักดินของสงฆ์ 1 เรื่อง
เรื่องลักหญ้าของสงฆ์ 2 เรื่อง___เรื่องลักเสนาสนะของสงฆ์ 7 เรื่อง
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [1. ปาราชิกกัณฑ์] ปาราชิกสิกขาบทที่ 2 วินีตวัตถุ
เรื่องของมีเจ้าของไม่ควรนำไปใช้ 1 เรื่อง___เรื่องของมีเจ้าของควรขอยืม 1 เรื่อง
เรื่องภิกษุณีชาวกรุงจัมปา 1 เรื่อง___เรื่องภิกษุณีชาวกรุงราชคฤห์ 1 เรื่อง
เรื่องพระอัชชุกะชาวกรุงเวสาลี 1 เรื่อง___เรื่องทารกชาวกรุงพาราณสี 1 เรื่อง
เรื่องภิกษุชาวกรุงโกสัมพี 1 เรื่อง
เรื่องสัทธิวิหาริกของพระทัฬหิกะกรุงสาคละ 1 เรื่อง
วินีตวัตถุ
เรื่องช่างย้อม 5 เรื่อง
[132] สมัยนั้น พวกภิกษุฉัพพัคคีย์ไปที่ลานตากผ้าของช่างย้อม ได้ลักห่อ
ผ้าของช่างย้อม แล้วเกิดความกังวลใจว่า พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว
พวกเราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรง
ทราบ พระองค์ตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอต้องอาบัติปาราชิก (เรื่องที่ 1)
สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งไปที่ลานตากผ้าของช่างย้อม พบผ้ามีราคามาก เกิด
ไถยจิตขึ้นมา แล้วเกิดความกังวลใจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึงนำเรื่องนี้
ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสว่า ภิกษุ เพียงแต่คิด ไม่
ต้องอาบัติ (เรื่องที่ 2)
สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งไปที่ลานตากผ้าของช่างย้อม พบผ้ามีราคามาก มี
ไถยจิตจับผ้าผืนนั้น แล้วเกิดความกังวลใจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึงนำ
เรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสว่า ภิกษุ เธอไม่ต้อง
อาบัติปาราชิก แต่ต้องอาบัติทุกกฏ (เรื่องที่ 3)
สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งไปที่ลานตากผ้าของช่างย้อม พบผ้ามีราคามาก มี
ไถยจิต ทำให้ผ้าไหว แล้วเกิดความกังวลใจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึง
นำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสว่า ภิกษุเธอไม่ต้อง
อาบัติปาราชิก แต่ต้องอาบัติถุลลัจจัย (เรื่องที่ 4)
สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งไปที่ลานตากผ้าของช่างย้อม พบผ้ามีราคามาก มี
ไถยจิตทำให้ผ้าเคลื่อนที่ แล้วเกิดความกังวลใจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ
