พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [1. ปาราชิกกัณฑ์] ปาราชิกสิกขาบทที่ 1 วินีตวัตถุ
เรื่องนางยักษิณี 1 เรื่อง___เรื่องนางเปรต 1 เรื่อง
เรื่องบัณเฑาะก์ 1 เรื่อง___เรื่องภิกษุผู้มีกายประสาทพิการ 1 เรื่อง
เรื่องจับต้อง 1 เรื่อง___เรื่องพระอรหันต์ชาวเมืองภัททิยะหลับ 1 เรื่อง
เรื่องภิกษุชาวกรุงสาวัตถี 4 เรื่อง___เรื่องภิกษุชาวมัลละกรุงเวสาลี 3 เรื่อง
เรื่องภิกษุเปิดประตูจำวัด 1 เรื่อง___เรื่องภิกษุชาวเมืองภารุกัจฉะฝัน 1 เรื่อง
เรื่องอุบาสิกาชื่อสุปัพพา 9 เรื่อง___เรื่องอุบาสิกาชื่อสัทธา 9 เรื่อง
เรื่องภิกษุณี 1 เรื่อง___เรื่องสิกขมานา 1 เรื่อง
เรื่องสามเณรี 1 เรื่อง___เรื่องหญิงแพศยา 1 เรื่อง
เรื่องภิกษุบัณเฑาะก์ 1 เรื่อง
เรื่องหญิงคฤหัสถ์ 1 เรื่อง___เรื่องให้ภิกษุผลัดกัน 1 เรื่อง
เรื่องพระขรัวตา 1 เรื่อง___เรื่องลูกเนื้อ 1 เรื่อง
วินีตวัตถุ
เรื่องลิงตัวเมีย 1 เรื่อง
[67] สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งเสพเมถุนธรรมกับนางลิง เกิดความกังวลใจว่า
พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว เราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึงนำ
เรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสว่า ภิกษุ เธอต้อง
อาบัติปาราชิก (เรื่องที่ 1)
เรื่องพวกภิกษุวัชชีบุตร 1 เรื่อง
สมัยนั้น พวกภิกษุวัชชีบุตรชาวกรุงเวสาลีหลายรูป ยังไม่บอกคืนสิกขา ไม่
เปิดเผยความท้อแท้ พากันเสพเมถุนธรรม เกิดความกังวลใจว่า พระผู้มีพระภาค
ทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว พวกเราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึงนำเรื่องนี้ไป
กราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอต้อง
อาบัติปาราชิก (เรื่องที่ 2)
เรื่องปลอมเป็นคฤหัสถ์ 1 เรื่อง
สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่ง ปลอมเป็นคฤหัสถ์ไปเสพเมถุนธรรมด้วยคิดว่า อย่างนี้
เราจะไม่ต้องอาบัติ แล้วเกิดความกังวลใจว่า พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบทไว้
