พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [2. สังฆาทิเสสกัณฑ์] 4. อัตตกามปาริจริยสิกขาบท บทภาชนีย์
บัณเฑาะก์ 2 คน
(1) เป็นบัณเฑาะก์ 2 คน (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นบัณเฑาะก์ทั้ง 2 คนและมี
ความกำหนัด (3) ภิกษุกล่าวสรรเสริญการบำเรอความใคร่ของตนต่อหน้าบัณเฑาะก์
ทั้ง 2 คน ต้องอาบัติถุลลัจจัย 2 ตัว
(1) เป็นบัณเฑาะก์ 2 คน (2) ภิกษุไม่แน่ใจว่าเป็นบัณเฑาะก์ทั้ง 2 คน ฯลฯ
สำคัญว่าเป็นชาย ฯลฯ สำคัญว่าเป็นสัตว์ดิรัจฉาน ฯลฯ สำคัญว่าเป็นหญิงและมี
ความกำหนัด (3) ภิกษุกล่าวสรรเสริญการบำเรอความใคร่ของตนต่อหน้าบัณเฑาะก์
ทั้ง 2 คน ต้องอาบัติทุกกฏ 2 ตัว
ชาย 2 คน และสัตว์ดิรัจฉาน 2 ตัว
(1) เป็นชาย 2 คน (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นชายทั้ง 2 คน ฯลฯ (1) สัตว์ดิรัจฉาน
2 ตัว (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นสัตว์ดิรัจฉานทั้ง 2 ตัว ฯลฯ ไม่แน่ใจ ฯลฯ สำคัญว่า
เป็นหญิง ฯลฯ สำคัญว่าเป็นบัณเฑาะก์ ฯลฯ สำคัญว่าเป็นชายและมีความกำหนัด
(3) ภิกษุกล่าวสรรเสริญการบำเรอความใคร่ของตนต่อหน้าสัตว์ดิรัจฉานทั้ง 2 ต้อง
อาบัติทุกกฏ 2 ตัว
หญิงและบัณเฑาะก์
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คนและมี
ความกำหนัด (3) ภิกษุกล่าวสรรเสริญการบำเรอความใคร่ของตนต่อหน้าหญิงและ
บัณเฑาะก์ทั้ง 2 คน ต้องอาบัติทุกกฏกับสังฆาทิเสส
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุไม่แน่ใจว่าเป็นหญิงและบัณเฑาะก์ทั้ง 2
คน ฯลฯ ต้องอาบัติทุกกฏกับถุลลัจจัย ฯลฯ สำคัญว่าเป็นบัณเฑาะก์ ฯลฯ ต้อง
อาบัติถุลลัจจัย 2 ตัว ฯลฯ สำคัญว่าเป็นชาย ฯลฯ สำคัญว่าเป็นสัตว์ดิรัจฉานและ
มีความกำหนัด (3) ภิกษุกล่าวสรรเสริญการบำเรอความใคร่ของตนต่อหน้าหญิง
และบัณเฑาะก์ทั้ง 2 คน ต้องอาบัติทุกกฏกับถุลลัจจัย
