6. ยชมานสุตฺตวณฺณนา

[262] ฉฏฺเฐ ยชมานานนฺติ ยชนฺตานํฯ ตทา กิร องฺคมคธวาสิกา มนุสฺสา อนุสํวจฺฉรํ สปฺปิมธุผาณิตาทีสุ อคฺคํ คเหตฺวา เอกสฺมิํ ฐาเน ทารูนํ สฏฺฐิมตฺเต สกฏภาเร ราสิํ กตฺวา อคฺคิํ ทตฺวา ปชฺชลิตกาเล ‘‘มหาพฺรหฺมุโน ยชามา’’ติ ตํ สพฺพํ ปกฺขิปนฺติฯ ‘‘เอกวารํ ปกฺขิตฺตํ สหสฺสคุณผลํ เทตี’’ติ เนสํ ลทฺธิฯ สกฺโก เทวราชา ‘‘สพฺเพปิเม สพฺพอคฺคานิ คเหตฺวา ‘มหาพฺรหฺมุโน ยชามา’ติ อคฺคิมฺหิ ฌาเปนฺติฯ อผลํ กโรนฺติ, มยิ ปสฺสนฺเต มา นสฺสนฺตุ, ยถา พุทฺธสฺส เจว สงฺฆสฺส จ ทตฺวา พหุํ ปุญฺญํ ปสวนฺติ, เอวํ กริสฺสามี’’ติ ทารุราสิํ ชลาเปตฺวา โอโลเกนฺเตสุ มนุสฺเสสุ ปุณฺณมทิวเส พฺรหฺมตฺตภาวํ มาเปตฺวา มหาชนสฺส ปสฺสนฺตสฺเสว จนฺทมณฺฑลํ ภินฺทิตฺวา นิกฺขนฺโต วิย อโหสิฯ มหาชโน ทิสฺวา ‘‘อิมํ ยญฺญํ ปฏิคฺคเหตุํ มหาพฺรหฺมา อาคจฺฉตี’’ติ ชณฺณุเกหิ ภูมิยํ ปติฏฺฐาย, อญฺชลิํ ปคฺคยฺห นมสฺสมาโน อฏฺฐาสิฯ พฺราหฺมณา อาหํสุ ‘‘ตุมฺเห ‘มยํ ตกฺเกน กเถมา’ติ มญฺญถ, อิทานิ ปสฺสถ, อยํ โว พฺรหฺมา สหตฺถา ยญฺญํ ปฏิคฺคเหตุํ อาคจฺฉตี’’ติฯ สกฺโก อาคนฺตฺวา ทารุจิตกมตฺถเก อากาเส ฐตฺวา ‘‘กสฺสายํ สกฺกาโร’’ติ ปุจฺฉิ? ตุมฺหากํ, ภนฺเต, ปฏิคฺคณฺหถ โน ยญฺญนฺติฯ เตน หิ อาคจฺฉถ, มา ตุลํ ฉฑฺเฑตฺวา หตฺเถน ตุลยิตฺถ, อยํ สตฺถา ธุรวิหาเร วสติ, ตํ ปุจฺฉิสฺสาม ‘‘กสฺส ทินฺนํ มหปฺผลํ โหตี’’ติ ? อุภยรฏฺฐวาสิโน คเหตฺวา สตฺถุ สนฺติกํ คนฺตฺวา ปุจฺฉนฺโต เอวมาหฯ

ตตฺถ ปุญฺญเปกฺขานนฺติ ปุญฺญํ อิจฺฉนฺตานํ ปุญฺญตฺถิกานํฯ โอปธิกํ ปุญฺญนฺติ อุปธิวิปากํ ปุญฺญํฯ สงฺเฆ ทินฺนํ มหปฺผลนฺติ อริยสงฺเฆ ทินฺนํ วิปฺผารวนฺตํ โหติฯ เทสนาวสาเน จตุราสีติปาณสหสฺสานิ อมตปานํ ปิวิํสุฯ ตโต ปฏฺฐาย มนุสฺสา สพฺพานิ อคฺคทานานิ ภิกฺขุสงฺฆสฺส อทํสุฯ ฉฏฺฐํฯ